خلاصة:
قرارداد اجاره از جمله عقود لازم است.. طرفین این عقد تا پایان مدت تعیین شده برای عقد متلزم به آثار آن هستند. مستأجر مالک منافع حق همه گونه تصرّف در مایملک خود را دارد مگر آنچه استثناء شده باشد. این منافع یک حق مالی محسوب می شود و در صورتی که شرط مباشرت برای مستأجر نشده باشد، قابل انتقال به دیگران است . البته ممکن است در قرارداد سلب حق انتقال به دیگران شده باشد. در این صورت او صرفاً از طریق قرارداد حق ندارد منافع ملک خود را به دیگران واگذار کند. فوت و حجر هر یک از طرفین این عقد به جهت مقتضای آن تأثیری ندارد. بنابراین چنانچه موجر یا مستأجر در خلال مدت عقد اجاره فوت کنند، به مثابه عقود جایز که سبب انحلال عقد می شوند ، عقد را زائل نمی کنند. چرا که در این عقود شخصیت طرفین عقد ملاک بقا یا زوال نیست بلکه آنچه اهمیت دارد قاعده معاوضه است. در صورتی که موجر فوت کند مستأجر با ورثه او طرف عقد قرار خواهد گرفت. در واقع، ورثه او به عنوان قائم مقام عام و ادامه دهنده شخصیت متوفی، طرف عقد اجاره قرار می گیرند و مستأجر چنانچه اجاره بها را به نحو اقساط از قرار ماهیانه پرداخت می نمود، سایر اقساط با حال شدن به ورثه پرداخت خواهد شد. مطالعه این پژوهش حول گفتاری است که در آن مستأجر در خلال مدت فوت می نماید و ورثه در مالکیت منافع و بقای اجاره به اختلاف برمی خورند و برخی از قبول اجاره امتناع می نمایند و حاضر نیستند بهای برای سهم خود بپردازند و برخی بهای آن را از سهم خود می پردازند. سعی می شود در این جستار پاسخی درخور داده شود تا در صورت طرح چنین موردی در رویه قضایی، دادگاه ها تعیین تکلیف نمایند.
(
, 
, 
)
