خلاصة:
هدف پژوهش حاضر مقایسه عملکرد حسی و حرکتی در دوندگان دختر با و بدون سندروم استرس داخلی درشت نی بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مقایسهای بود. تعداد 50 نفر دختر دونده استقامتی با دامنه سنی 20 تا30 سال در دو گروه 25 نفری سندروم استرس داخلی درشت نی و سالم قرار گرفتند. از معیار یاتس برای تشخیص آسیب و برای عملکرد حسی و عملکرد حرکتی به ترتیب از اندازهگیری حس وضعیت مفصل زانو و مچ پا و آزمون غربالگری عملکردی استفاده شد. نتایج آزمون نشان داد که در زیرمقیاسها و نمره کلی آزمون FMS و حس وضعیت مفصل بین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (0/05> P) و افراد مبتلا به سندروم استرس داخلی درشتنی دارای خطای بیشتری در بازسازی زاویه هدف میباشند. بنابراین توصیه میشود افراد ورزشکار دونده استقامت دارای سندروم استرس داخلی درشت نی در برنامه تمرینات ورزشی مرتبط با ضعفهایی که داشتند توجه داشته باشند.
The aim of the present study was to compare sensory and motor function in female runners with and without Medial Tibial Stress Syndrome (MTSS). The present study was descriptive and comparative. Fifty female endurance runners with an age range of 20 to 30 years were divided in two groups MTSS and without injuries. Yates criterion was used to diagnose the injured group and to assess sensory function and motor function we used ankle and knee joint position sense and Functional Movement Screening(FMS) test respectively. The results showed significant difference between the two groups in the subscales and the overall score of the FMS test as well as knee and ankle joint position sense (P <0.05) and individuals in the group with MTSS had more deviation in the reproduction of the target angle. Therefore, it is recommended that endurance runners with MTSS pay attention to their weaknesses in their exercise program.
ملخص الجهاز:
با این تفاسیر تاکنون مطالعهای انجام نشده است که بهطور اختصاصی به بررسی و مقایسه عملکرد حسی و عملکرد حرکتی در دوندگان استقامت دختر با و بدون سندروم استرس داخلی درشتنی پرداخته باشدبا توجه به اهداف ورزشی و نیاز به سلامت جسمی در میان ورزشکاران و نیز تعداد کم Cook مطالعات روی دوندگان دختر استقامت، عواقب و هزینههای آسیبدیدگی، شناخت عوامل مرتبط با این آسیب بهمنظور پیشگیری از آسیب، مطالعة حاضر قصد دارد با بررسی عملکرد حسی و عملکرد حرکتی در دوندگان دختر استقامت با و بدون سندروم استرس داخلی درشتنی، اطلاعاتی را در مورد عوامل خطرساز در این آسیب و همچنین تفاوت بین افراد سالم و آسیبدیده در اختیار دهد.
معیار ورود به پژوهش شامل این موارد بود: جنسیت، دامنة سنی بیست تا سی سال، داشتن دستکم سه سال سابقه در رشتة دو استقامت و دستکم دو جلسه در هفته فعالیت ورزشی، ورزشکار حرفهای بودن در رشتة دوومیدانی استقامتی، کسب نمرة مدنظر در آزمون کوپر، نداشتن شکستگی یا جراحی در اندام تحتانی، نداشتن هرگونه آسیب و ناهنجاری واضح در اندام تحتانی مانند پیچخوردگی مچ پا که بر عملکرد فرد تأثیرگذار باشد، رعایت پروتکلهای بهداشتی حین روند پژوهش، شرکت داوطلبانه در پژوهش (در دو گروه) و (گروه دارای آسیب) داشتن آسیب سندروم استرس داخلی درشتنی که با استفاده از معیار یاتس تشخیص داده میشد.
نتایج پژوهش در خصوص متغیر عملکرد حسی نشان داد در این شاخض تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد، بهطوری که افراد گروه مبتلا به سندروم استرس داخلی درشتنی خطای بیشتری در بازسازی زاویة هدف داشتند.