خلاصة:
انسانها به واسطه کار معنای وجودی خویش را مییابند و از این جهت کار میتواند بنیان و کانون زندگی بشر قلمداد شود. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی این موضوع بود که چگونه شخصیت پویا و معنویت فردی و سازمانی پرستاران میتواند سبب بهبود ادراک معناداری کار و تعلق شغلی حاصل از آن شود. طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر کلیه پرستاران شاغل در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1398 میباشد که از بین آنها 270 نفر به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب گردید. از پرسشنامههای معنویت فردی و سازمانی، شخصیت پویا، معناداری کار و تعلق شغلی برای گردآوردی داده استفاده شد. پس از اطمینان از پایایی و روایی ابزار پژوهش، تحلیل دادهها با نرمافزار Lisrel 8.8 و با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفت. یافتهها حاکی از آن بود که هر چند معنویت فردی، تجارب پرستاران را از معناداری کارشان افزایش نمیدهد؛ اما این سازه همراه با متغیرهای معنویت سازمانی و شخصیت پویا میتوانند به عنوان پیشایندهای تعلق شغلی مد نظر قرار گیرند. در نهایت، شواهد حاکی از تأیید نقش میانجیگری نسبی معناداری کار در ارتباط بین این سازههای سه گانه با تعلق شغلی در جامعه مورد مطالعه بود.
Humans can find personal significance through work, and so work can be considered as the foundation and center of human life. Therefore, the purpose of the present study was to investigate how the proactive personality and personal and organizational spirituality of nurses can improve the perception of meaningful work and job engagement. The method of this research was descriptive-correlational type. The statistical population of the study consisted of all nurses working in Rafsanjan University of Medical Sciences in 2019, which 270 of them were selected by cluster random sampling. Questionnaires of individual and organizational spirituality, proactive personality, meaning of work and job engagement were used to collect data. After confirming reliability and validity of research tool, data were analyzed using Lisrel 8.8 software and by structural equation modeling approach. Findings indicate that although individual spirituality does not enhance nurses' experiences of meaningful work, this construct, together with variables of organizational spirituality and proactive personality, can be considered as antecedents of job engagement. Finally, the evidence confirms the relative mediating role of meaning of work in the relationship between these three constructs with job engagement in the study population.
ملخص الجهاز:
از اين رو، هدف پژوهش حاضر بررسي اين موضوع بود که چگونه شخصيت پويا و معنويت فردي و سازماني پرستاران ميتواند سبب بهبود ادراک معناداري کار و تعلق شغلي حاصل از آن شود.
معناداري کار براي اهل فن و کارشناسان منافع بسياري دارد، زيرا با پيامدهاي متعددي از جمله قصد ترک کار ( Sun, Lee ٢٠١٩ ,Sohn &)، سلامت روان و رضايت شغلي کارکنان ( ,Parker &Allan, Dexter, Kinsey ٢٠١٨) در ارتباط است و از اين رو، سازمان ها علاقه مند به افزايش معناداري مشاغل کارکنان خود هستند (٢٠١١ ,Saks).
در راستاي مباحث فوق ، از آنجا که بخش مراقبت هاي بهداشتي زندگي ديگران را به شدت تحت تأثير قرار ميدهد، از نظر اجتماعي بسيار با ارزش است و باعث تحقق احساس عميق شور و شعف و مفيد بودن در پرستاران ميشود ( ,Vanaki &Khademi, Mohammadi ٢٠١٣)؛ از اين رو، در اين حرفه ، معناداري کار نقشي اساسي دارد و ميتوان انتظار داشت که اين امر به شدت بر پيامدهاي متعددي از جمله انگيزه ، تعلق و البته رضايت شغلي تأثيرگذار باشد (٢٠١٩ ,.
E= Job Engagement مطابق با نتايج حاصل از جدول ٥، از آنجاکه آماره آزمون سوبل در ارتباط با تمامي فرضيه هاي مرتبط با متغيرهاي ميانجي بالاتر از آستانه ١/٩٦ ميباشد، ميتوان با اطمينان ٩٥ درصد ميانجيگري معناداري کار را در ارتباط بين سازه هاي سه گانه معنويت فردي و سازماني و شخصيت پويا با تعلق شغلي تأييد نمود.