خلاصة:
آموزش مجازی در مرکز تربیت مربی سال ها پیش از دوران کرونا آغاز شده بود. لکن تعداد فراگیران کلاس های مجازی بر خلاف تصور به نسبت تعداد حضوری ها نه تنها در خور توجه نبود بلکه نتیجه ی نهایی حاصل از اجرای کلاس های مجازی نیز بسیار کمتر از حد انتظار بود. کمبود تجربه های مانند شیوه ی متفاوت اداره ی کلاس، عدم توجه به قدرت بیان به شیوه ی برنامه رادیویی، در نظر نداشتن تفاوت های اساسی بین آموزش مجازی با آموزش حضوری، عدم درک متقابل فراگیر و مربی، حساسیت های بی مورد و مته به خشخاش گذاشتن ها، عدم صبوری و در انتظار زودبازده بودن کلاس و ... همگی باعث افت انتقال ( ارسال و دریافت مطالب) شده بود و در نهایت نارضایتی فراگیران و سرخوردگی مربیان مجازی را بدنبال داشت. در این اقدام پژوهی کاری که نگارنده اول انجام داده است مقایسه آماری سال های 97 -98 با سال های 99 -400 پس از اعمال یک سری تجربیات و بازخوردها بوده است که در عمل باعث افزایش تعداد فراگیران، نمره های بالای قبولی، رضایتمندی فراگیران از مربی و در نهایت به رضایتمندی در آموزش مجازی منجر شده است.
Virtual training at the Instructor Training Center began years before the Covid-19. However, the number of learners of virtual classes, contrary to expectations, was not only insignificant in relation to the number of attendees, but also the final result of the implementation of virtual classes was much lower than expected. Lack of experiences such as different way of managing the classroom, not paying attention to the power of expression in the way of radio program, not considering the basic differences between virtual and face-to-face training, lack of mutual understanding between instructor and trainer, unnecessary sensitivity and Hair-splitting, impatience and waiting for the class to pay back quickly, etc., all caused a drop in transfer (sending and receiving content), and ultimately led to student dissatisfaction and frustration with virtual instructors. In this action research, the work done by the first author has been a statistical comparison of 2018-2019 with 2020-2021 after applying a series of experiences and feedback, which in practice increases the number of learners, high acceptance scores, learners' satisfaction with Instructor and ultimately leads to satisfaction in e-learning.
ملخص الجهاز:
چه دلايل و موانعي سر راه فراگيران وجود دارد که از شرکت در کلاس هاي مجازي امتناع مي ورزند؟ چگونه مي توان براي رفع موانع به گونه اي اقدام نمود که منجر به بهبود آموزش در شرايط پاندمي شود؟ چرا آموزش در شرايط پاندمي را انتخاب کرده ايم ؟ چه لزومي به واکاوي در اين زمينه داريم و نتايج آن بر چه اساسي است و به چه نتيجه اي مي رسد؟ پر واضــح اســت که حتا پيش از شــايع شــدن بيماري کوويد- ١٩ ، مرکز تربيت مربي دوره هايي مبتني بر آموزش الکترونيکي برگزار کرده بود اما با شـايع شـدن اين بيماري، محدويت هاي سـفر، ممنوعيت هاي تجمع و نزديک هم بودن حتا در هواي آزاد، معلق ماندن کلاس هاي حضـــوري و بالاخره عدم امکان برگزاري کلاس ها به شــيوه ي کلاســيک يا کارگاهي، اين مرکز همانند ســاير مراکز آموزشــي رســمي و غير رســمي کشــور در حوزه ي آموزش ، تمام هم و غم خود را براي برگزاري کلاس ها به شيوه آموزش از راه دور يا الکترونيکي يا کنفرانسي گذاشته است که هر کدام نيز تفاوت هاي عمده اي با هم دارند.
اگر حضور مردان بسيار کمتر از حضور زنان است ، مي تواند به اين دليل باشد که با توجه به نياز هر چهار سال يکبار آنان به آموزش هاي حين خدمت براي ارتقاء طبقه و رتبه شغلي خود، پيوسته آن را به تاخير مي اندازند تا امکان برگزاري کلاس حضوري برايشان فراهم شود.
(
, 
, 
)
