خلاصة:
بیان مسیله
امروزه یکی از مسایل بسیار مهم در بافت شهری و به ویژه بافت تاریخی- فرهنگی هر شهر، نمای ساختمان های نوساز است. خانه های تاریخی یکی از گنجینه های ارزشمند معماری هستند که می توان از تجارب آنها در نمای ساختمان های نوساز استفاده کرد. با وجود اهمیت این موضوع و ضرورت دستیابی به الگوهای معماری نمای خانه های تاریخی، امروزه مطالعات پراکنده و اندکی در این زمینه وجود دارد. پژوهش حاضر با الگوشناسی نمای خانه های تاریخی تبریز در پی پاسخگویی به چگونگی بهره مندی از نمای خانه های تاریخی، در طراحی نمای ساختمان های نوساز است.
هدف پژوهش
این تحقیق به دنبال آگاهی از عناصر و جزییات معماری نمای خانه های تاریخی به منظور استخراج الگوها و شیوه های به کاررفته در نمای آنها است تا بتوان با بهره مندی از وضعیت موجود نمای خانه های تاریخی، الگوهای جدیدی برای ساختمان های نوساز ارایه داد و درعین حال زمینه بهره برداری نادرست از قابلیت های کالبدی نماهای تاریخی در نماهای مرسوم امروزی را از بین برد.
روش پژوهش
در این راستا با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به توصیف و تفسیر وضعیت و عناصر موجود در نمای خانه های تاریخی و منتخب پژوهش پرداخته و با کسب اطلاعات مورد نیاز از دو روش کتابخانه ای و میدانی، تحلیل های مربوط به اجزا و عناصر تشکیل دهنده نمای خانه های تاریخی انجام می شود.
نتیجه گیری
نتیجه پژوهش به نحوه استفاده از الگوها و عناصر حاصل از تحلیل های فوق در نمای ساختمان های نوساز مربوط است. به عبارتی در این پژوهش پس از الگوشناسی نمای خانه های تاریخی و شناسایی عناصر کالبدی و زیبایی شناختی آنها، مولفه های کارا در نمای ساختمان های نوساز معرفی شده اند.
ملخص الجهاز:
هدف تحقیق: این تحقیق به دنبال آگاهی از عناصر و جزئیات معماری نمای خانههای تاریخی به منظور استخراج الگوها و شیوههای بهکاررفته در نمای آنها است تا بتوان با بهرهمندی از وضعیت موجود نمای خانههای تاریخی، الگوهای جدیدی برای ساختمانهای نوساز ارائه داد و درعینحال زمینۀ بهرهبرداری نادرست از قابلیتهای کالبدی نماهای تاریخی در نماهای مرسوم امروزی را از بین برد.
در ارتباط با الگوشناسی نمای خانههای تاریخی تبریز میتوان به پژوهش علی اصل ممقانی و محمدزاده (1393) اشاره کرد که با بررسی سیر تحول نمای ساختمانهای مسکونی در دورههای قاجار، پهلوی اول و دوم در شهر تبریز، به بیان نقاط اشتراک و افتراق سه دورۀ مذکور پرداخته و جهت منظمسازی و کاهش بینظمی نماهای عصر حاضر و زیباسازی آنها راهکارهایی ارائه میدهند.
در تحقیق حاضر ضمن تدقیق این موضوع و تکمیل آن، چگونگی استفاده از عناصر نمایی خانههای تاریخی در ساختمانهای نوساز نیز مورد توجه قرار گرفته است.
در این مطالعه به منظور دستیابی به الگوهای نماسازی خانههای تاریخی تبریز، علیرغم وجود نماهای چندوجهی در جهات مختلف هر خانه، تنها به بررسی نمای اصلی که غالباً در جبهۀ شمالی حیاط قرار دارد، بسنده میشود.
4) سنتوری: یکی از عناصر مرسوم در معماری غربی است که در برخی از خانههای تاریخی تبریز به عنوان بخش فوقانی نمای اصلی قابل مشاهده است.
بهطورکلی در تجمیع مؤلفههای مربوط به مباحث کالبدی و زیباییشناختی برگرفته از نمای خانههای تاریخی تبریز به عنوان الگویی برای استفاده در طراحی و اجرای نمای ساختمانهای نوساز میتوان به موارد یادشده در تصویر زیر اشاره کرد.