خلاصة:
پژوهش در ترانه‌ها به علت خاستگاه ملی و مردمی آن شیوه‌ای کارآمد برای فهم ادبیات پایداری توده به شمار می‌آید. این جستار در پی پاسخ به این سوال است که ترانه‌های تاریخی از آغاز تا دوره مشروطه شامل چه ترانه‌هایی است و در واکنش به چه رویدادهایی بوده است. در این راستا ترانه‌های تاریخی از آغاز تا دوره مشروطه بررسی و تحلیل شده‌اند و به ویژگی‌های ترانه‌های تاریخی پرداخته‌ایم و این ترانه‌ها از نظر کاربرد و مضمون و محتوا با ارائه نمونه‌هایی بررسی شده‌اند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که در برخی رویدادهای سیاسی و اجتماعی، بی‌درنگ سرایندگانی گمنام تصنیف‌هایی از روی ذوق سروده‌اند و آهنگ آن را نیز رویش گذاشته‌اند و این روند با زیبایی‌های ادبی ویژه تا امروز ادامه دارد. به کارگیری قالب ترانه برای بیان سیاسی، نشان از آگاهی از زیبایی شناسی هنری برای تاثیر گزاری بر مخاطب است. این ترانه‌ها در بخش‌های تصنیف‌ها و ترانه‌های محلی سیاسی و اجتماعی شامل ترانه‌های محلی انتقادی و شرح حال مبارزان سیاسی هستند. زبان این ترانه‌ها ساده و عامیانه است و از آن جایی که این ترانه‌ها با زندگی اجتماعی مردمی ساده زیست ارتباط دارند، در آن‌ها کمتر به خیال پردازی توجه شده است و کلام بیش تر این ترانه‌ها آهنگین خوانده شده یا با سازهای موسیقی همراه می‌شود.
Due to its national and popular origin, research in songs is an efficient way to understand the literature of mass stability. In this regard, historical songs from the beginning to the constitutional period, which have rhetorical features, have been studied and analyzed, and the characteristics of historical songs have been studied, and these songs have been examined in terms of application, content and content by providing examples. The findings of the research show that until a significant incident occurred in the community, anonymous poets immediately composed compositions with taste and put the song on it, and this process continues to this day with special literary beauties. Using song format for political expression shows the awareness of artistic aesthetics to influence the audience. These songs express the pain and suffering of the people and the struggle against oppression, and these songs are categorized into sections of ballads and local political and social songs, including critical local songs and biographies of political fighters. The language of these songs is simple and slang, and since these songs are related to the social life of simple living people, they pay less attention to imagination and the words of these songs are mostly accompanied by musical instruments.
ملخص الجهاز:
يافته هاي پژوهش نشان مي دهند که در برخي رويدادهاي سياسي و اجتماعي ، بي درنگ سرايندگاني گمنام تصنيف هايي از روي ذوق سروده اند و آهنگ آن را نيز رويش گذاشته اند و اين روند با زيباييهاي ادبي ويژه تا امروز ادامه دارد.
مي دانيم که تا يک حادثه قابل توجهي در اجتماع رخ مي داد، بي درنگ سرايندگاني گمنام تصنيف هايي را از روي ذوق مي سرودند و آهنگ آن را نيز رويش مي گذاشتند که نمونه هاي اين گونه تصنيف ها را در کتاب هايي مانند راحه الصدور راوندي ، کتاب النقض و در کتاب تاريخ اداري و اجتماعي ايران در دوره قاجاريه مي توان ديد.
اين تصنيف را دختران و جوانان روستايي خراسان براي « نصرو » نام که شايد « نصرالله » نام داشته و از جوانان شجاع محل بوده است سروده اند، ديگر آنکه قبل از مرگ و بعد از مرگ يا در هنگام فرار و مسافرت نيز برايش مدح ها يا مرثيه هاي سوزناک ساخته اند و به آهنگي جان سوز خوانده و با چگور يا سورنا نواخته اند.
ق کشته شد يا ترانه اي که مردم آذربايجان براي ستارخان سروده بودند، يا شعري که به زبان آذري در رثاي شهادت کلنل محمد تقي پسيان سروده شده است ، يا سرودي درباره ميرزا کوچک خان جنگلي ، يا ترانه مهدي سرخي از دلاوران ايل سرخي فارس که در برابر متجاوزان انگليس و رضاخان مبارزه مي کرد و در سال ١٣١١ به دار آويخته شد، يا ترانه شير ججوخان ، از جوانان رشيد و دلاور دره گز و شورش او در ١٣٢٨ ه .
(
, 
, 
)
