خلاصة:
زمینه و هدف: مسایل زندان و زندانیان به عنوان یکی از آخرین ایستگاههای توقف مجرمان و بزهکاران، همواره دلمشغولی مسئولان قضایی، انتظامی و مدیران زندانها بوده و هست که جا دارد از ابعاد گوناگون به موضوعات مربوط به کاهش و تقلیل جرایم پرداخته شود لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر عدم بازگشت به زندان در بین زندانیان استان خراسان جنوبی با تأکید بر آموزشهای داخل زندان انجام شد.
روششناسی: روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی میباشد. جهت انتخاب نمونه پژوهش از بین کلیه زندانیان (زن و مرد) زندانهای خراسان جنوبی که بازگشت مجدد به زندان داشتهاند، به طور تصادفی تعداد 312 نفر انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه دینداری گلاک و استارک؛ حمایت اجتماعی فیلیپس و همکاران، و پرسشنامه محقق ساخته که پنج بُعد (مشارکت اجتماعی، مشکلات روحی، کنترل و نظارت اجتماعی، یادگیری اجتماعی و سابقه بازداشت) را میسنجید استفاده شد.
یافتهها: یافتهها نشان میدهد دینداری دارای ضریب همبستگی059/0-، حمایت اجتماعی 122/0، کنترل اجتماعی با ضریب همبستگی 164/0، مشکلات روحی با ضریب همبستگی 064/0- و عدم مشارکت اجتماعی با ضریب همبستگی 128/0- می باشد.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد بازگشت زندانیان به زندان بیش از حد میانگین میباشد و بین حمایت اجتماعی (حمایت دوستان و در کل حمایت اجتماعی)، کنترل و نظارت اجتماعی، مشارکت اجتماعی زندانیان و عدم بازگشت زندانیان به زندان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین دینداری، حمایت اجتماعی (بُعد حمایت خانواده و افراد جامعه) و مشکلات روحی رابطه معناداری وجود ندارد.
Background and objectives: The prison and prisoners' issues, as one of the last stopping stations for criminals and delinquents, have always been a concern of the judiciary, law enforcement, and prison managers, and it is important to address the issues of crime reduction from various dimensions. Therefore, the present study aims to investigate the social and cultural factors affecting non-returning to prison among prisoners in southern Khorasan Province with an emphasis on in-prison training. Methodology: The research method is descriptive-survey. A sample of 312 individuals was selected randomly from all prisoners (men and women) who had the experience of returning to jail in South Khorasan prisons. The data were collected by Glock and Stark Religiosity Questionnaire, Philips et al.'s Social Support, and a researcher-made questionnaire that evaluated five dimensions (social participation, mental problems, social supervision and control, social learning, and detention history). Findings and results: The results showed that the return of prisoners to prison was more than average and there was a significant relationship between social support (support of friends and social support in general), social control and supervision, social participation of prisoners and non-return of prisoners to prison. The results also showed that there is no significant relationship between religiosity, social support (the dimension of family and people support) and mental problems.
ملخص الجهاز:
بنابراين با توجه به علل و عوامل گوناگون و مؤثر بر عدم بازگشت به زندان و اهميت اين مسأله ، در پژوهش حاضر محقق به بررسي اين سوالات ميپردازد: آيا دينداري، يادگيري اجتماعي، حمايت اجتماعي، کنترل اجتماعي، مشکلات روحي زندانيان و ميزان مشارکت زندانيان در فعاليت هاي گروهي در عدم بازگشت به زندان نقش دارد؟ مباني نظري بازگشت به زندان: در تعريف بازگشت به زندان بايد چنين گفت که بزهکاري نوعي انحراف از هنجارهاي اجتماعي است که به طور رسمي مهم تلقي شده و زندانيان کساني هستند که از هنجارهاي رسمي و قانوني تخطي کردهاند.
کفاشي و اسلامي (١٣٨٨) در پژوهشي با عنوان «بررسي عوامل مؤثر بر تکرار جرم و بازگشت مجدد به زندان در استان خراسان شمالي»؛ براساس نتايج اين پژوهش ميتوان براي پيشگيري و کاهش تکرار جرم و بازگشت مجدد افراد آزاد شده به زندان، با اجراي اصولي و استاندارد تفکيک و طبقه بندي زندانيان در زندانها، بهبود وضعيت اسکان و نگهداري و نوع خدماتدهي مؤثر به آنها، حذف برچسب رسمي و غيررسمي از زندانيان آزاد شده، عرضه خدمات مؤثر و کنترل از طريق مرکز مراقبت بعد از خروج، پذيرش زندانيان آزاد شده در ميان خانواده، دوستان و نهادهاي رسمي و غيررسمي و جلوگيري از طرد آنان اقدام مؤثري انجام داد.
جدول ٦- همبستگي بين مشکلات روحي و بازگشت به زندان مشکلات روحي زندانيان ضريب همبستگي -0/064 بازگشت به زندان سطح معني داري 0/280 تعداد 312 تجزيه و تحليل دادهها در جدول(٦) نشان ميدهد که ضريب همبستگي بين دو متغير مشکلات روحي و بازگشت به زندان برابر با ٠/٠٦٤- با مقدار ٠٢٨٠=p که از سطح معنيداري(٠/٠٥) بيشتر است ، اين نتيجه فرضيه صفر را تائيد و فرضيه پژوهش را رد ميکند يعني به احتمال ٠/٩٥ ميتوان گفت بين مشکلات روحي زندانيان به عنوان يکي از عوامل جامعه شناختي و عدم بازگشت زندانيان به زندان رابطه وجود ندارد.