خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس پریشانی روانشناختی و اضطراب کرونا انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش‌آموزان مدارس متوسطه اول و دوم شهرستان بجنورد در سال تحصیلی 1400-1399 بود که از بین آن‌ها تعداد 400 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی (APS، سواری،2011)، پرسشنامه پریشانی روانشناختی (k-10، کسلر،۲۰۰۲) و مقیاس اضطراب کرونا (CDAS، علی‌پور و همکاران، 2020) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد همبستگی بین پریشانی روانشناختی و اضطراب کرونا با اهمال‌کاری‌تحصیلی مثبت و معنیداری (01/0 P≤) می‌باشد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد 43 درصد از واریانس اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس متغیر پریشانی روانشناختی تبیین می‌شود و متغیر اضطراب کرونا در حضور متغیر پریشانی روانشناختی سهم معنیداری در تبیین اهمال‌کاری تحصیلی ندارد. در نهایت بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می‌شود به منظور کاهش اهمال‌کاری تحصیلی تدابیر لازم به منظور کاهش پریشانی روانشناختی دانش‌آموزان اندیشیده شود.
The aim of this study was to predict Academic procrastination based on psychological Distress and corona anxiety. The statistical population in this study was all first and second secondary school students in Bojnourd in the academic year 1399-1400, from which 400 people were selected by multistage cluster Sampling and Academic procrastination questionnaire (APS, savari ,2011), psychological Distress questionnaire (K-10, Kessler,2002) and Corona Anxiety Scale (CDAS, Alipour et al,2020) responded. Data were analyzed using Pearson correlation and multiple regression. The results of the Pearson correlation showed that the correlation between psychological distress and corona anxiety with academic procrastination is positive and significant (P≤0.01). The results of multiple regression analysis showed that 43% of the variance of academic procrastination is explained based on the psychological distress variable and the corona anxiety variable in the presence of psychological distress variable has no significant role in explaining academic procrastination. Finally, based on the results of the present study, it is suggested that necessary measures be taken to reduce students' psychological distress in order to reduce academic procrastination.
ملخص الجهاز:
رويش روان شناسي، سال ١١، شماره ٣، شماره پياپي ٧٢، خرداد ١٤٠١ Rooyesh-e-Ravanshenasi Journal(RRJ),11(3), 2022 پيش بيني اهمال کاري تحصيلي بر اساس پريشاني روانشناختي و اضطراب کرونا predicting academic procrastination based on psychological distress and corona anxiety معصومه حصاري Masoumeh Hesari M.
جامعه آماري در اين پژوهش کليه دانش آموزان study was all first and second secondary school students in Bojnourd in the academic year 1399-مدارس متوسطه اول و دوم شهرستان بجنورد در سال تحصيلي ١٤٠٠- 1400, from which 400 people were selected by ١٣٩٩ بود که از بين آن ها تعداد ٤٠٠ نفر به روش نمونه گيري خوشه اي multistage cluster Sampling and Academic procrastination questionnaire (APS, savari,2011), چند مرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه اهمال کاري تحصيلي (APS، psychological Distress questionnaire (K-10, سواري،٢٠١١)، پرسشنامه پريشاني روانشناختي (١٠-k، کسلر،٢٠٠٢) و Kessler,2002) and Corona Anxiety Scale (CDAS, Alipour et al,2020) responded.
نوع مقاله : پژوهشي دريافت : بهمن ١٤٠٠ پذيرش : اسفند ١٤٠٠ ويرايش نهايي: تير ١٤٠١ پيش بيني اهمال کاري تحصيلي بر اساس پريشاني روانشناختي و اضطراب کرونا predicting academic procrastination based on psychological distress and corona anxiety مقدمه رشد و توسعه هر جامعه اي به نظام آموزشي آن جامعه وابسته است .
Robin, Cadre & Vogel 3 - Wang , Tsang , Yip , Chan, Wu , et al 4 - Gammon, Morgan-Samuel پيش بيني اهمال کاري تحصيلي بر اساس پريشاني روانشناختي و اضطراب کرونا predicting academic procrastination based on psychological distress and corona anxiety کند و باعث عدم پيشرفت فرد شود.
(
, 
, 
)
