حافظ شناسی: تفسیر یک بیت حافظ: ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم / خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت مقالة

"6-با توجه به معنی‌یی که از این بیت داده‌ایم،برای هرکدام از سه اصطلاح دیگر بیت یعنی:«ماجرا کردن»،«خرقه از سر به در کردن»و به«شکرانه سوختن آن»به یک مثال اکتفا می‌کنیم: 1-آن کس که منع ما ز خرابات می‌کند گو در حضور پیر من این ماجرا بگو (415-5) 2-سر و بالای من آن‌گه که درآید به سماع‌ چه محل جامه‌ی جان را که قبا نتوان کرد (136-5) 3-در خرقه چو آتش زدی ای عارف سالک‌ جهدی کن و سر حلقه‌ی رندان جهان باش (272-3) با توجه به چند بیت بالا،خرقه از سر به در کردن و دریدن آن‌ در مواقع وجد و هیجان رواج داشته و در آتش سوزاندن،تأکیدی بر حالت هیجان و شادمانی دارد و در واقع قول مرحوم همایی که‌ بعضی شارحان آن را نپذیرفته‌اند،به مرحوم دکتر یوسفی که در شرح‌ بوستان آمده،صحیح است:«خرقه سوختن در میان فقرای اهل‌ تصوف رسمی بوده است،نظیر صدقه دادن یعنی اگر بلایی رفع‌ می‌شده یا خبر خوش بسیار مهمی می‌رسیده،یکی از اصحاب یا شیخ‌ خرقه خود را به رسم صدقه می‌سوزانده است»."