ملخص الجهاز:
"نخستین اعلامیه‌ی حقوق بشر جهان کهن ترین سند نوشتاری بازمانده از عصر شاهنشاهی هخامنشی،فرمانی‌ست که کوروش در 540 پیش از میلاد پس از تسخیر شهر بابل برای اعلام اهداف و سیاست خود صادر کرد که بعدها نخستین منشور حقوق بشر شناخته شد.
بازنویسی این اعلامیه‌ی رسمی را که متن دقیق و کامل آن را در حافظ شماره‌ی 6 (شهریور 1383)منتشر کرده‌ایم،در آستانه‌ی جشن باستانی نوروز 1384 مناسب دانستیم؛ بویژه به دلیل استنباطهای حقوق بشری که از این متن کهن به دست داده‌ایم: آن‌گاه که من به آرامش و بی‌آزار به بابل درآمدم[1]،در میان هلهله و شادی،اورنگ فرمان‌روایی را در کاخ پادشاهی استوار داشتم[2]...
تا شهرهای آشور و شوش،آگاده،اشنونا، شهرهای زمبان،مورنو،در،تا قلمرو سرزمین گوتیوم،شهرهای مقدس فراسوی دجله را که پرستشگاه‌هاشان دیرزمانی ویران بود،تعمیر کردم و پیکره‌ی ایزدانی را که میان آنان جای داشتند،به جای خود بازگرداندم و در منزلگاهی پایدار اقامت دادم [8]."
(
, 
, 
)
