در راه نجات آذربایجان مقالة

"ولی بزرگ‌ترین نشانه‌ی علاقه مردم‌ آذربایجان به زبان ملی و اجدادی‌شان این است که شعرای این استان‌ همه به فارسی شعر سروده‌اند و نویسندگانش به فارسی چیز نوشته‌اند و در این یک سال فرمانروایی تجزیه‌طلبان که از استعمال زبان ملی با تمام قوا جلوگیری می‌شد،مردم در زحمت بودند و آن تعصبات دروغی‌ ماجراجویانه را با نفرت و انزجار تلقی می‌کردند و در نهان با غزلیات‌ شیخ و خواجه راز و نیاز می‌کردند و درمان دل امیداور خود را در اوراق‌ آن‌ها می‌خواندند: دور گردان گردو روزی برمراد ما نگشت‌ دائما یک‌سان نماند حال دوران غم مخور در آینده،هنگامی که فرزندان ایران شرح مظالم یک ساله‌ی‌ ماجراجویان را بر اهالی آذربایجان خواهند خواند و متأثر خواهند شد، یک چیز مایه‌ی افتخار و مسرت آن‌ها خواهد بود و آن مقاومت‌ در پیشگاه ایران و ایرانیت مفتخرند که در این مدت با داشتن ایمان به‌ ملیت و استقلال ایران با قلم و قدم در این راه مبارزه کرده و فصل‌ درخشان دیگری بر تاریخ پرافتخار آذربایجان افزوده‌اند."