خلاصة:
در پرونده ای که در سال ۲۰۱۸ در دادگاه تجدید نظر اقامه میشود ، قاضی پرونده رویه سفت و سخت قضایی انگلستان در باب مواجهه با اموال غیر محسوس را که منشا آن را میتوان عبارات مبهم بخش ۶۱ قانون فروش کالا این کشور دانست، به رابطه نماینده تجاری و اصیل نیز سرایت میدهد. این تسری منجر به فرجام خواهی وطرح پرسشی از دیوان دادگستری اتحادیه اروپا میشود که آیا نرم افزار در رابطه نمایندگان تجاری و ذیل بخشنامه ۱۹۸۶ نمایندگان تجاری، (goods) به شمار میرود یا خیر. در جستار حاضر ضمن بررسی بعضی از مهم ترین پرونده های نظام قضایی انگلستان در برخورد با قراردادهای خرید و فروش نرم افزار و احتساب آن به عنوان (goods) یا مال فکری به پرونده در جریان نیز پرداخته شده است و درآخر راهکاری برای همگام سازی نظام قضایی انگلستان با پیشرفت تکنولوژی و نیاز به معاملات نرم افزاری و حمایت از نمایندگان تجاری ارائه گردیده است. این راهکار خلاصه میشود درتوسعه مفهوم حقوق عینی بر محتوای دیجیتالی به همراه حامل فیزیکی آنها یا شناسایی و اعتبار حق سومی در مقابل حقوق عینی و دینی و در نتیجه امروزه سه تقسیم بندی حق وجود دارد حق عینی، دینی و حق بر محتوای دیجیتالی. در رویکرد اول محتوای دیجیتالی بایستی همراه با حامل فیزیکی فروخته شود حالیکه در صورت پذیرش رویکرد دوم نیازی به حامل فیزیکی وجود ندارد و محتوا دیجیتالی بدون حامل نیز میتواند به فروش برسد.
In a case pending in the Court of Appeal in 2018, the judge referred to the rigid UK judicial procedure for dealing with intangible property, which can be traced back to the ambiguous wording of Section 61 of the sale of goods Act, to the relationship of the commercial agents. This extension leads to an appeal and a question to the Court of Justice of the European Union as to whether the software is a goods in relation to trade agents and under the 1986 The Commercial Agents (Council Directive) Regulations. In the present article, while examining some of the most important cases of the British judicial system in dealing with software purchase and sale contracts and counting it as (goods) or intellectual property, the current case is also dealt with and Finally, a solution is provided to synchronize the UK judicial system with the advancement of technology and the need for software transactions and support for business agents. This approach is summarized in the development of the concept of chose in possession over digital content along with their physical carrier or the recognition and validity of third right over chose in action and chose in possession. In the first approach, digital content must be sold with a physical carrier, while if the second approach is accepted, there is no need for a physical carrier, and digital content without a carrier can be sold.
ملخص الجهاز:
اين وضعيت کمي در پرونده در جريان دادگاه هاي کشور انگلستان ١٢ متغير مي شود و قاضي پرونده خانم گلوستر١٣ نرم افزار آنلاين تهيه شده را در خصوص نمايندگان تجاري نيز کالا ندانست و نهايتا پس از فرجام خواهي ، ديوان عالي اين کشور دو پرسش را از ديوان دادگستري اتحاديه اروپا در خصوص بخشنامه ١٩٨٦ نمايندگان تجاري طرح نمود من جمله آنکه تهيه نرم افزار به صورت آنلاين ، خريد و فروش کالا به شمار مي رود يا خير ؟در اين مقاله سعي شده است با محوريت رويه قضايي انگلستان ابتدا رويه دستگاه قضايي اين کشور در پرونده هاي مهم نرم افزاري تا قبل از پرونده مذکور بيان گردد (بخش اول ) سپس به رأي مذکور پرداخته شده و مورد بررسي و نقد قرار گرفته (بخش دوم ) در پايان نيز راهکاري براي حل مسأله ارائه شده است تا همگام با پيشرفت تکنولوژي رويه قضايي نيز يک سو گام نهد (نتيجه گيري ).
St Albans City and District Council v International Computers Ltd [1996] 4 All ER 481 Akefi Ghaziani, Vahid “Sale of Software in the United Kingdom: Case Study” Jour.
Personal Chattel 447Akefi Ghaziani, Vahid “Sale of Software in the United Kingdom: Case Study” Jour.
The Commercial Agents (Council Directive) Regulations 1993 Akefi Ghaziani, Vahid “Sale of Software in the United Kingdom: Case Study” Jour.
Justice Gloster 449Akefi Ghaziani, Vahid “Sale of Software in the United Kingdom: Case Study” Jour.
Consumer Rights Act 2014 Akefi Ghaziani, Vahid “Sale of Software in the United Kingdom: Case Study” Jour.