خلاصة:
هدف این تحقیق شناخت مبانی هستی شناسانه و معرفت شناسانه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران دفاع مقدس است. پرسش اصلی مقاله آن است که «نشانه‌های هسته‌شناسانه و معرفت‌شناسانه سیاست خارجی ایران در دوران دفاع مقدس کدام است؟» فرضیه تحقیق به این موضوع اشاره دارد که «قالب‌های هستی‌شناسانه سیاست خارجی دفاع مقدس براساس آموزه‌های اسلام‌گرایی و براساس نشانه‌های جهاد و مقاومت، رهبری دینی و موعودگرایی شکل گرفته است. در‌حالی‌که قالب‌های معرفت‌شناسانه سیاست خارجی تابعی از ضرورت‌های انقلاب اسلامی ایران در حوزه دیپلماسی انقلابی، تامین حقانیت و مصلحت تاکتیکی بوده است.»تحقیق از نوع کاربردی است و با استفاده از روش های توصیفی و تاریخی انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات میدانی است و از ابزار اسناد و مدارک برای گردآوری داده‌ها استفاده شده است و داده‌های گردآوری شده با روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد فرضیه مطرح شده مورد تایید قرار گرفته است.
The purpose of this study is to identify the ontological and epistemological foundations of the foreign policy of the Islamic Republic of Iran during the holy defense. The main question of the article is "What are the nuclear and epistemological signs of Iran's foreign policy during the holy defense?" The research hypothesis points to the fact that "the ontological forms of the foreign policy of sacred defense are based on the teachings of Islamism and on the signs of jihad and resistance, religious leadership and promise." "While the epistemological forms of foreign policy have been a function of the necessities of the Islamic Revolution of Iran in the field of revolutionary diplomacy, securing legitimacy and tactical expediency."The research is of applied type and has been done using descriptive and historical methods. The method of data collection is field and the tool of documents has been used to collect data and the collected data has been analyzed by content analysis method. The results of the research show that the hypothesis has been confirmed.
ملخص الجهاز:
با انجـام ایـن پـژوهش مبانی هستی شناختی و معرفت شناختی سیاست خارجی جمهـوری اسـلامی ایـران در دوران دفـاع مقدس مورد شناسایی قرار می گیرد و این دستاورد به عنوان یـک تجربـه موفـق ، بـرای اسـتفاده در آینده از اهمیت زیادی برخوردار است .
در بین این تبیین ها، تبیـین رونـدهای سیاسـت خـارجی ایـران در دوران دفاع مقدس براساس آموزه های انقلاب اسلامی یعنی تشیع ، اسلام گرایی، رهبری دینـی، جهـاد و مقاومت ، موعودگرایی، دیپلماسی انقلابی و مصلحت تاکتیکی بیش از همـه بـه «روایـت تفهمـی» نزدیک میشود.
مدیریت بحران در دوران دفاع مقدس یکی از شاخص های اصلی نقش یـابی سیاسـت خـارجی ایران در ارتباط با تهدیدات منطقه ای بوده اسـت .
قطعنامه ٥٩٨ و حمایت های اقتصادی کشورهای منطقه ای از عراق منجر به تغییر در جهت گیری و نقش ملی سیاست خارجی ایران در ارتباط با دفاع مقدس گردید.
اگرچه موضوع مربوط به تاخیر در امور و عدم سنجش ضرورت های راهبردی به عنوان یکی از چالش های اصلی سیاست خارجی ایران محسوب 50 میشود، اما ایران توانست موقعیت خود را در فضای کنش متقابل با عراق ، جامعه بین المللی و شـورای امنیت سازمان ملل براساس محورهای تعیین شده در قطعنامه ٥٩٨ تنظیم نماید.
به همین دلیل است کـه در مرحلـه دوم از موازنه قدرت ایران و عراق ، زمینه برای کنش عملیاتی ایران و حمایت قدرت های بزرگ از عـراق در جنگ تحمیلی به وجود آمد.
(
, 
, 
)
