خلاصة:
پس از پیروزی انقلاب اکتبر روسیه در سال 1917 و استقرار نظام کمونیستی در این کشور، سرزمین شوراها به آرمانشهر بسیاری از روشنفکران آن زمان بدل شد. از آن جمله، آندره ژید بود که طی دعوتی از سوی اتحادیة نویسندگان شوروی در 1936 به همراه تنی چند از دوستان خود، به آنجا سفر کرد تا سرزمین رؤیاهای خود را از نزدیک ببیند. اما آنچه دید و در بازگشت تحت عنوان بازگشت از شوروی نوشت حکایت از تأسف و نومیدی از تحقق آرمانهای بزرگ انسان قرن بیستم داشت. این افسونزدایی آشکار در متن ژید، اما به سادگی حاصل نشده است بلکه همزمان از تأثیرات و عواملی خبر میدهد که طبق نظر میشل فوکو، گفتمان قدرت در یک دورة خاص را شکل میدهند و بر انتخابهای فردی و جمعی نویسنده اثر میگذارند. ما در این مقاله تلاش میکنیم تا با استفاده از روش پژوهش تاریخی و با تکیه بر نظریات تاریخگرایی نوین به درک کنش متقابل گفتمانهای مرکزی قدرت و نقش آنها در فرایند افسونزدایی از کمونیسم در نگاه ژید بپردازیم.
After the victory of the October Revolution in 1917 and the establishment of the communist regime in the Soviet Union, this land became the utopia of many intellectuals. Among them Andre Gide, who was invited by the Union of Soviet Writers in 1936 to visit the land of his dreams. But what he saw and wrote in his return entitled Return from the U.S.S.R (1936) and Afterthoughts on the U.S.S.R. (1937) expressed his regret and despair for the realization of the great human aspirations of the twentieth century. This apparent disillusionment in Gide's text, however, is not simply achieved, but at the same time conveys the effects and factors that, according to Michel Foucault, shape the discourse of power in a particular period and influence the individual and collective choices of the author. In this article, we try to figure out the interaction of central discourses of power and their relation to the possibility of communism disillusionment by Gide, using the historical research methodology and relying on new historicism theories.
ملخص الجهاز:
آندره ژيد و گفتمان هاي قدرت ؛ نگاهي نو به فرآيند افسون زدايي از کمونيسم در کتاب بازگشت از شوروي * سبحان فيوضي دانشجوي دکتري مطالعات فرانسه ، دانشگاه تهران ، تهران ، ايران ** روح الله حسيني استاديار مطالعات فرانسه ، دانشگاه تهران ، تهران ، ايران (تاريخ دريافت : ٩٩/٠٣/٠٨، تاريخ تصويب : ١٤٠٠/٠٢/١٩، تاريخ چاپ : بهار و تابستان ١٤٠١) چکيده پس از پيروزي انقلاب اکتبر روسيه در سال ١٩١٧ و استقرار نظام کمونيستي در اين کشور، سرزمين شوراها به آرمان شهر بسياري از روشنفکران آن زمان بدل شد.
از طرفي ديگر کنش متقابل بين گفتمان هاي مختلف به صورت تصادفي نيست بلکه به اصول يک پارچه يا الگويي بستگي دارد که فوکو از آن به عنوان اپيستمه ٢ ياد مي کند: به واسطۀ زبان و تفکر هر دوره اي از تاريخ درک خود را از 981 Toward a Poetics of Culture 2 Épistémè "/> 333 واقعيت گسترش مي دهد و به همين ترتيب معيارهاي درست و نادرست و نيز قضاوت ها دربارة خوب و بد ارائه ميگردد (برسلر ١٣١).
برخي از آن ها در قرن نوزدهم پايه ريزي شده اند، در حالي که برخي ديگر ريشه در پديده هاي قرن بيستم مانند جنگ جهاني 991 Le siècle des intellectuels 2 Michel Winock 3 Les années de Gides 4 L'écrivain en tant qu'intellectuel 5 Maria Gubińska 6 Retour de l’URSS d’André Gide 7 Florence Louisa Talks 8 André Gide's companions on his journey to the Soviet Union in 1936 "/> 333 اول ، انقلاب روسيه و ظهور فاشيسم در اروپا داشتند.