خلاصة:
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روش درمانی مثبت اندیشی بر بهبود تحمل پریشانی و امید به زندگی بیماران مبتلابه دیابت نوع 2بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل مبتلایان به دیابت در شهرستان کاشمر بود که توسط دانشگاه علوم پزشکی معرفیشده بودند. 30 نفر بهصورت در دسترس انتخابشده و به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. ابزار پژوهش عبارت بود از ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ (DTS) ﺳﯿﻤﻮﻧﺰ و ﮔﺎﻫﺮ (2005) امید به زندگی اشنایدر (1991). نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تحمل پریشانی و امید به زندگی مبتلایان به دیابت که مداخلهی مثبت اندیشی را دریافت کردند نسبت به اعضای گروه کنترل، افزایش معناداری داشته است؛ بنابراین میتوان روش درمانی مثبت اندیشی بر بهبود تحمل پریشانی و امید به زندگی مبتلایان به دیابت تأثیر دارد.
AbstractThe aim of this study was to determine the effectiveness of positive thinking therapy on improving the quality of life and life expectancy of patients with diabetes. The statistical population of the present study included patients with diabetes in Kashmar city who were introduced by the University of Medical Sciences. 30 people were randomly selected and divided into two groups of 15 people. The research instruments were the Quality of Life Questionnaire (IRQOL) and Schneider (1991). The results of analysis of covariance showed that the quality of life and life expectancy of diabetics who received positive thinking intervention had a significant increase compared to members of the control group; Therefore, positive thinking therapy can improve the quality of life and life expectancy of diabetics.In general, chronic diseases, including diabetes, will lead to many clinical, social and psychological problems, which in turn will limit the physical and mental activity of people and reduce the quality of life and life expectancy.
ملخص الجهاز:
لذا با توجه به مزمن بودن بيماري ديابت و طولاني بودن فرايند آن و شيوع بالاي عارضه - هاي مرتبط با آن ، در بيماران مبتلا به ديابت و صرف هزينه هاي فراوان در جهت مراقبت بهداشتي و خدمات مربوط به مراقبت از اين بيماران ، استفاده از برنامه هاي درماني متنوع (نظير 1 -Turk & Okifuji 2 - Alvani, Zaharim & Kimura آموزش چشم انداز زماني) که شيوه استانداردي براي ارائه مراقبت ميباشد و يک روش ايمن ، غيردارويي، غيرتهاجمي و کم هزينه در کنترل مشکلات جسمي و روانشناختي است و به راحتي قابل آموزش به مددجو ميباشد، ضروري به نظر ميرسد (شهباز، همتي مسلک پاک، رحيم نژاد و خلخالي، ١٣٩٥).
المون (٢٠١٤) به منظور بررسي کيفيت 1- Herth 2- Benzein زندگي پس از يک مداخله روان شناختي مثبت در بيماران ديابت نوع دو در آمريکا انجام دادند، نتايج حاصل نشان داد که پس از مداخله در اين بيماران در عرض ٦ ماه ، وضعيت سلامت درک شده توسط افراد به طور معنادار بهبود يافت .
اين ميزان افزايش کيفيت زندگي ميتواند در اثر شرکت بيماران در کلاس هاي آموزشي باشد که براي گروه آزمون برگزار گرديده است .
يافته هاي پژوهشي تراسي ١ (٢٠٠١) که به بررسي اثر بخشي نوشتن در مورد يک ، آينده مثبت ، بر افزايش خوش بيني و سلامت رفتار زنان آلوده به ويروس ايدز پرداخت ، نشان داده شد، نوشتن در مورد آينده مثبت باعث افزايش خوش بيني و اميد در افراد گروه آزمايش گرديد نتايج حاکي از آن بود که مداخلات نوشتاري جهت دار آينده نگر، يک روش نويد بخش جهت افزايش اميد به درمان و کاهش درد، رنج و بدبيني در اين بيماران است .