خلاصة:
هدف از این تحقیق ارائه الگوی توسعه توانمندی کارآفرینی نسل جوان کشور در بستر برنامهریزی درسی آموزش عالی بود. تحقیق حاضر ازنظر هدف، توسعهای و بهصورت کیفی به روش داده بنیاد گلیزری بود. جامعه آماری در پیشینه مطالعاتی را کلیه متون نظری و پژوهشی داخلی و خارجی در دسترس، مراجع مرتبط و اسناد بالادستی نظام آموزشوپرورش کشور جمهوری اسلامی ایران تشکیل داد روش نمونهگیری از این جامعه هدفمند بود و در بخش مصاحبه با خبرگان جامعه تحقیق شامل 15 نفر متخصص حوزه برنامه درسی و کارآفرینی بود که به روش گلوله برفی و در حد اشباع نظری انتخاب شدند. یافتهها نشان داد که در بخش پیشینه تحقیق در قالب 8 عامل تعداد 46 مؤلفه استخراج و در بخش مصاحبه با خبرگان 71 مؤلفه و در قالب 12 عامل استخراج شد که نهایتاً موارد تکراری و مشابه حذف و موارد نهایی که شامل 100 مؤلفه در قالب 12 عامل بود استخراج شد که در شرایط علّی عواملی چون خلاقیت و نوآوری، رهبری، تجربه کارآفرینانه و آموزش، همچنین در شرایط مداخلهگر پنج عامل کارگروهی، پشتکار، ریسکپذیری، استقلالطلبی و مثبت اندیشی و در شرایط زمینهای سه عامل اصلی آشناسازی با صنعت، ویژگیهای دانشگاه و پشتیبانی و زیرساخت مؤثر بر الگوی برنامههای درسی بر اساس شاخصهای کارآفرینی شناسایی و تعیین شدند.
The purpose of this study was to provide a model for developing the entrepreneurial ability of the young generation in the context of higher education curriculum planning. The present study was developmental and qualitatively based on the data method of the Glaser Foundation. The statistical population in the study background consisted of all available domestic and foreign theoretical and research texts, related references and upstream documents of the education system of the Islamic Republic of Iran. The sampling method of this population was purposeful. There were curriculum and entrepreneurship which were selected by the method of snowball and theoretically saturated. The results showed that in the research background section, 46 components were extracted in the form of 8 factors and in the interview with experts’ section, and 71 components were extracted in the form of 12 factors. Similar to the elimination and final cases, which included 100 components in the form of 12 factors were extracted in the causal conditions of factors such as creativity and innovation, leadership, entrepreneurial experience and training, as well as in the intervention of five factors of teamwork, perseverance, risk-taking, independence and positive thinking. In the context of the three main factors of familiarity with the industry, the characteristics of the university and the support and infrastructure affecting the curriculum model were identified and determined based on entrepreneurial indicators.Keywords: Entrepreneurship, Curriculum, Entrepreneurial University, Scientific and Applied, Foundation Data Method.
ملخص الجهاز:
همچنین، راهکارهایی مانند توسعۀ خلاقیت و نوآوری (Mehralizadeh and Arman 2007)، افزایش مهارتهای کار گروهی (Singhn 2013)، افزایش مهارتهای ارتباطی (Tymon 2011)، پذیرش مسئولیت و توانایی تصمیمگیري (Pillai 2012)، توانایی برنامهریزي، هماهنگی، و سازماندهی (Pillai 2012)، توسعۀ توانایی بهرهگیري از فناوریهاي نو (Pool and Sewell 2007)، آگاهی تجاري (Pool and Sewell 2007)، تسلط به زبانهای رایج (Wasimudin 2015)، افزایش توانایی مدیریت دیگران یا همان مهارتهاي رهبري (Lau 2014)، مهارتهای کارآفرینی و برونگرایی (Hannu Räty 2019)، فراهمسازی یادگیری مداوم (Kim 2019)، و توسعۀ مهارتهای مدیریتی (Ko 2019) از ویژگیهایی معرفی شدهاند که میتوانند توانمندی دانشجویان را ارتقا دهند.
لذا، ادغام آموزش کارآفرینی در برنامۀ درسی دانشگاهها و مدارس عالی موجب غنیسازی تجارب یادگیری فراگیرندگان، افزایش ایجاد کسبوکار جدید توسط آنها، ارتقای مهارتهای شغلی و مدیریت کسبوکار، افزایش ارتباط میان دانشگاهها و صنعت، و ایجاد فرصتی برای آزمودن محتوا و روشهای تدریس کارآفرینی میشود (Faoite et al.
یکی از راهکارهای مناسب و مطمئن برای حل این مسئله توانمندکردن آنها به مهارت کارآفرینی درطول تحصیلات دانشگاهی است که این توانایی میتواند جلوی بهوجودآمدن بسیاری از چالشها و مسائل را بگیرد، اما بهدلیل وجود برخی مسائل و آسیبها در برنامۀ درسی رشتههای تحصیلی دانشگاهها و مراکز آموزش عالی، دانشجویان مهارتهای لازم را در این زمینه کسب نمیکنند.
همچنین، در شرایط زمینهای سه عامل اصلی آشناسازی با صنعت، ویژگیهای دانشگاه، و پشتیبانی و زیرساخت مؤثر در الگوی برنامههای درسی دانشگاه علمی ـ کاربردی براساس شاخصهای کارآفرینی شناسایی و تعیین شدند.
در این جهت، برقراری ارتباط با مراکز تحقیقاتی و پژوهشی بهمنظور تبادل علمی و اطلاعاتی از عوامل مؤثر در افزایش سطح مهارت و دانش کارآفرینی دانشجویان است.