خلاصة:
پدافند غیرعامل بستر مناسب امنیت و توسعه پایدار کشور و یکی از موثرترین و پایدارترین روشهای
دفاعی در مقابل تهدیدات میباشد. کشور ایران به دلیل ویژگیهای جغرافیایی، اقتصادی، فرهنگی، طبیعی
و سیاسی همواره در معرض بحرانهای زیادی قرار گرفته و به تبع آن خسارات مالی و جانی فراوانی به
کشور تحمیل میشود. پدافند غیرعامل به عنوان روشی جهت مقابله با حوادث طبیعی یا انسان ساخت در
تمامی حوزههای زندگی بشری قابل تعریف است. یکی از راهکارهای مقابله با دشمن، بهکار بستن اصول
پدافند غیرعامل در تاسیسات حساس، حیاتی و سکونتگاههای انسانی میباشد. تجارب گذشته و خسارات
مختلف در طی صد سال اخیر به دلایل بلایای طبیعی (سیل، زلزله، برف و غیره) و غیرطبیعی (طرح های
نامناسب شهری و برنامهریزی، جنگ، شورش، تروریسم، جاسوسی و موارد دیگر) و بههمخوردن تعادل
محیط زیستی و محیط اجتماعی اصول دفاعی غیرعامل در رویکردهای استفاده از اراضی شهری ضروری
میسازد. برنامهریزان شهری و امنینی- نظامی، شهرهای بزرگ را بهعنوان مراکز ثقل قدرت، جمعیت،
مراکز ارتباطات و حمل و نقل، گرههای کلیدی مالی صنعتی و سیستم های اطلاعاتی، کرسیهای اداری و
حکومتی، مخازن ثروت و منابع ملی محسوب و درنظر میگیرند. بر این اساس، در پژوهش حاضر با
استفاده از روش توصیفی و تحلیلی (رویکرد ساختاری- راهبردی) از طریق مطالعه تجربیات مناطق شهری
کشورهای مختلف (کتابخانهای- اسنادی)، به اجرایینمودن اصول پدافند غیرعامل و کاربردینمودن راه-
بردهای آن در مناطق شهری (هدف اصلی پژوهش) پرداخته شده است. تعیین راهکارهایی برای حفاظت از شهروندان قبل از وقوع تهدیدها با توجه به مداخلات انسانی در محیط
طبیعی و افزایش خطرات طبیعی و انسانی در شهرها، بایستی از مراکز حیاتی انسانی و ساختمانهای حیاتی
محافظت شوند. با در نظر گرفتن اصول و روشهای پدافند غیرعامل در راستای کاهش مناطق آسیب پذیر،
مکانهای امن و استاندارد ایجاد شود. معیارهای استفاده از زمین مانند سازگاری، کارایی، ایمنی و موارد
مرتبط با استفاده از دیدگاه علمی در طرحهای شهری مدنظر قرار گیرد