بی قیل و قال: گزارش اول: نظام معیشتی و حرفه ای هنرمندان در سیطره کمیت و حکومت آمار و ارقام افتتاحية

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) ظاهرا متولیان امر از هنر اصیل و با معنا و با هویت و ماندگار و پایدار گریزان هستند و بر بروز هنر ناپایدار اصرار می‌کنند،اما در روزگار سیطرهء کمیت و حکومت آمار و ارقام،چگونه‌ می‌توان هنرهای تجسمی این مرزوبوم را به ریخت و پاش و هزینه کردن فلان مقدار میلیون‌ تومان بودجه و دلخوش بودن به تعداد نمایشگاهها و آمار تابلوها و سفرها و بازدید کنندگان از نمایشگاهها و غیره خلاصه کرد؟چگونه می‌توان به بالا رفتن منحنی کمی ارقام دل بست و چشم را بر واقعیت‌ها،هم. هنرمندان اصیل اهل درد و صاحب‌نظران دلسوز بر این باورند که میزداران و میزمداران‌ و متولیان امر و مجریان امور با ندانم کاری‌های خود موجب می‌شوند که ناهنجاری در عرصهء هنر بروز کند و بدبینی ظهور یابد و اهل هنر در یکدیگر به دیدهء اتهام بنگرند و بپرسند که چه‌ کسی سهم بیشتری از امکانات و میلیون‌های بی‌شمار موهوم برده است؟ دلخوش بودن به آمار بودجه‌های سر سام‌آور آشکار و پنهان،آمار سفرهای بی‌شمار،آمار تابلوهای بسیار،آمار هنرمندان بی‌آمار و بی‌شمار،آمار سخنرانان زیاد و مقالات گسترده،آمار بازدید کنندگان،آمار مشاوران و کارشناسان و صاحب‌نظران،آمار نگارخانه‌ها و غیره،چه‌ معنایی دارد و به چه چیز جز دلخوشی‌های ژورنالیستی زودگذر دلالت می‌کند؟..."