ستاره زهره و موسیقی ما مقالة

"بود و هرکس نمی‌توانست پیش‌ او ادعای استادی کند،حتی،حافظ هم می‌دونست که زهره‌ اهل رقص و موسیقی است به‌خاطر همین در دیوان اشعارش‌ راجع به زهره گفته:زهره در رقص آمد و بربط زنان می‌گفت‌ نوش،گفتم:عجب!حتما زهره در هنگامی که بربط می‌نواخت‌ خیلی شنگول می‌شد و چون شکل و قیافه بربط شبیه مرغابی‌ بود،حتما درخواست مرغابی هم می‌کرد!گفت:عباسقلی اینو دیگه برو از حافظ بپرس!گفتم:خوب،بقیه‌اش‌رو ادامه بده‌ که پیدا شدن زهره چه ربطی به آسمان ایران داره؟گفت: زهره در آن زمان،در رابطه با موسیقی،آنقدر سخت‌گیر بود که هرکس نمی‌توانست خودشو استاد بنامه،به‌خاطر همین‌ موضوع در اون موقع ما با کمبود استاد موسیقی مواجه بودیم‌ و تعداد استادان از انگشتای دست تجاوز نمی‌کرد!گفتم:چرا اینقدر طفره می‌ری اصلش‌رو بگو!گفت:حتما زهره خانم‌ شنیده که وضع موسیقی کشور عزیز ما ایران که در گذشته‌ ائیرینه و ئیچه‌اش می‌گفتند،قاراش‌میش شده و هرکس ادعای‌ استادی و آهنگسازی می‌کند،برای همین فعلا به آسمان ایران‌ نزدیک شده تا یه مقدار به وضع موسیقی کشور گل و بلبل‌ سروسامون بده،گفتم:حالا می‌خواد برای نظم دادن کارها، اول چه کاری‌رو انجام بده؟گفت:شنیدم ابتدا از آنهایی که‌ ادعای زیادی در موسیقی دارند و توسط آشنایان و دوستان، همین‌طوری به مقام استادی رسیدند،امتحانی می‌گیرد،اگر آنها،به قول بچه‌دبستانیها رفوزه شوند،به درون کوزه‌های‌ مخصوص می‌اندازد و با ابرهایش که مملو از آذرخش حاوی‌ آب و اسید سولفوریک هستند،باران اسیدی بر آنها می‌باراند، که مسلمان نبیند و کافر نشنود،گفتم:خوب بعدا چه‌ می‌شود؟گفت:بعد از تنبیه گناهکاران موسیقی،یا کسانی که‌ به نحوی با آهنگهای تقلبی خویش گوش مردم ایران را سالهای‌ متمادی آزده‌اند،یکی از دوستان شفیق خود را که سرآمد عالم موسیقی در جهان،از گذشته‌های دور بود به این کشور روانه کند،گفتم اسم او دیگر چیست؟گفت:می‌گویند نامش‌ سوسن ده‌زبان است!گفتم:حسن آقا،ای سوسن ده‌زبان که‌ همان زهره است!"