"مهر استاد به ز جور پدر پدرسالاری،اصطلاحی است تازه که بین گروهی از اهل موسیقی رواج پیدا کرده-بیشتر نزد جوانانی که با استعداد و صاحب قلم و روحیه نقادی هستند-و البته تأثیر گرفته از دیگر حوزه‌های اندیشه و هنر،به‌خصوص ادبیات که در کشور ما برای تمام حوزه‌های هنری و ادبی،مفهوم و اصطلاح می‌سازد و صادر می‌کند.
کار یکی دو سه نسل متمادی است و اگر پیران قوم ما در این برهه حساس و سرنوشت‌ساز در موسیقی کشور،به جای استادی و پدری و مرشدی،تنها به سروری و سالاری و خودنمایی و رانت‌خواری دل خوش کنند،باید بیندیشند که به قول حافظ: فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید شرمنده رهروی که عمل بر مجاز کرد سخن آخر اینکه در سال 1385 شماره‌های ماهنامه مقام موسیقایی سر موقع به دست دوستان نرسید و اگر رسید دو ماه و یا سه ماه یک‌بار رسید!!از تمام دوستانی که با تلفن،نامه..."
(
, 
, 
)
