زمین در فضا - مجلة رشد آموزش علوم زمین مقالة

"به‌هرحال در قرن 18،تعدادی از دانشمندان مانند ویلیام هرگل‌2(1822-1738)در انگلستان،این‌ موضوع را که جهان ممکن است به ماورای این‌ محدودیت‌ها توسعه یافته باشد،بررسی کردند و اظهار داشتند،تعداد زیادی از سحابی‌های کم‌نور که توسط تلسکوپ قابل مشاهده‌اند،ممکن است‌ از سیستم کهکشانی جدا شده باشند. فقط در قرن 20 با توسعهء تلسکوپ‌های انعکاسی‌ جدید و با آینه‌های بزرگ جمع کنندهء نور،دانشمندان‌ متوجه این سحابی‌ها شدند که بیش از صدها و هزاران‌ میلیون سال نوری از هم فاصله دارند و در کل،در آن‌ سوی کهکشان راه شیری قرار دارند. اسلیفر در گزارش خود بیان کرده بود که تعداد زیادی از ستارگان کم‌نور،با سرعت‌هایی در حدود صدها تا هزاران کیلومتر ترجمه:سیما احمدی خلیفان* (به تصویرصفحه مراجعه شود) (به تصویرصفحه مراجعه شود) در ثانیه در حال حرکتند. از تعداد کهکشان‌هایی که هابل در یک منطقهء انتخاب شده‌ شمارش کرده است،100 میلیون کهکشان قابل عکس‌برداری‌ با تلسکوپ 5/2 متری(100 اینچ)بوده‌اند."