صلاحیت‌گذاری برای هیات‌های تخصصی دیوان عدالت اداری مقالة

جستارهای نوین حقوق اداری پاییز و زمستان 1400 - شماره 2 (‎26 صفحة - من 125 إلی 150 )

الکلمات المفتاحية: دعاوی ابطال مقررات صدور آرای وحدت رویه هیات عمومی دیوان عدالت اداری قانون دیوان عدالت اداری General Board of the Administrative Justice Court Cases of annulment of regulations issuance of consensus rulings law of the Administrative Justice Court دیوان عدالت اداری صلاحیت تخصصی دیوان هیأت هیأت عمومی

fa en

خلاصة:

هیات‌های تخصصی دیوان عدالت اداری در اواسط دهة 1380 (با عنوان کمیسیونهای تخصصی) بنا به تدابیر مدیریتی ایجاد شدند و در ماده 84 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری صلاحیتهای مشخصی برای این هیاتها تعریف شد. به موجب صدر این ماده «اموری که مطابق قانون در صلاحیت هیات عمومی دیوان است، ابتداء به هیات‌های تخصصی... ارجاع می‌شود». حسب بند ب این ماده «در صورتی که نظر سه چهارم اعضای هیات تخصصی بر رد شکایت باشد، رای به رد شکایت صادر می‌کند» و در سایر موارد نسبت به اعلام نظر جهت اتخاذ تصمیم در هیات عمومی اقدام می‌شود. اما پرسش مهم این است که آیا صلاحیتهای تعریف شده برای هیاتهای تخصصی موجه است یا خیر؟ پاسخ به این پرسش مستلزم شناخت گزینه‌های متصور و مولفه‌های موثر بر صلاحیت گذاری برای این هیاتها است که هدف این نوشتار است. به لحاظ برخی چالش‌های نظری و نیز عدم دسترسی به داده‌های لازم، ارائه پیشنهادهای دقیق دشوار است. با این حال، پیشنهادهای این نوشتار چنین است: صدور دستور موقت راجع به دعاوی ابطال مقررات، صدور قرار قطعی و حکم غیرقطعی راجع به تمامی این دعاوی و اعلام نظر مشورتی راجع به موارد صدور آرای وحدت رویه و ایجاد رویه. البته تشکیل شعب ویژه به جای هیات‌های تخصصی، با توجه به چالش‌های ساختاری و کارکردی این هیات‌ها، مرجح به نظر می‌رسد.

ملخص الجهاز:

گفتار اول : گزینه های راجع به صلاحیت گذاری برای هیأت های تخصصی دو کارکرد اصلی هیأت عمومی و به تبع آن هیأت های تخصصی، دعاوی ابطال مقررات و صدور آرای وحدت رویه و ایجاد رویه است . در دفاع از آن چنین میتوان گفت مسائل مربوط از چنان اهمیتی برخوردار نیستند که رسیدگی دومرحله ای را اقتضا داشته باشند و در این صورت اتخاذ تصمیم توسط هیأت های تخصصی، در قالب صدور رأی قطعی، در مقایسه با گزینه های دیگر از جمله رییس دیوان ، مرجح است . ایراد این گزینه هم این است که اگر قرار بر صرف وقت و امعان نظر از سوی هیأت های تخصصی باشد، چرا این کار در قالب صدور رأی انجام نشود که در این صورت ، آرای مربوط از اتقان بیشتری برخودار خواهد بود و در فرض قطعی بودن این آرا، تسریع در رسیدگی نیز محقق میشود. عدم صلاحیت اگر هیچ کدام از گزینه های پیش گفته قابل دفاع نباشد، به نظر میرسد باید به عدم صلاحیت هیأهای تخصصی درباره جهات موضوع ماده ٨٥ قانون دیوان و غیرقابل طرح در هیأت عمومی قائل شد. صدور رأی غیرقطعی در تمامی دعاوی یکی دیگر از گزینه ها، اعطای صلاحیت صدور رأی غیرقطعی در خصوص تمامی دعاوی ابطال مقررات به هیأت های تخصصی است که این آرا نزد هیأت عمومی قابل اعتراض خواهد بود. عدم صلاحیت اگر گزینه های مختلف اعطای صلاحیت صدور رأی (اعم از قطعی و یا غیرقطعی) و یا اعلام نظر مشورتی به هیأت های تخصصی قابل دفاع نباشد، گزینۀ باقی مانده کنار گذاشتن کامل این هیأت ها از رسیدگی به درخواست ابطال مصوبات است .

استلام ملف الإرجاع :
(پژوهیار, , , )

تحميل
تحميل HTML

رابط قصير:

صفحة:

دخول / الاشتراک

تحتاج الدخول لعرض محتوى المقالة. إذا لم تكن عضوًا ، فتابع من الجزء الاشتراک.

دخول