خلاصة:
آیه «مع الصادقین»(119 توبه) از جمله آیات نورانی قرآن کریم است که دلیل فضیلت و برتری اهل بیت «علیهم السلام» شمرده شده است. مفسران و دانشمندان نامدار مذهب اهل بیت (علیهم السلام) نیز در طول تاریخ درباره این آیه، بحثهای زیادی نموده و در مورد برتری اهل بیت «علیهم السلام» به آن استدلال کردهاند.
با وجود این، تا کنون این آیه شریفه به صورت تطبیقی بین مذهب اهل بیت «علیهم السلام» و مذهب اهل سنت کمتر مورد بحث و بررسی قرار گرفته و شبهات، ابهامات و سوالات مربوط به آن به صورت جدّی نقد و بررسی نشده است.
تاکنون همه یا اکثر دانشمندان و مفسران هر دو مذهب، در تفاسیر، این آیه شریفه را به صورت کامل، تفسیر و تبیین نکرده اند؛ به طوری که برخی از آنها در مورد شان نزول و معنا و مصداق عام آیه به تفصیل بحث نموده و برخی دیگر بدون توجه به شان نزول و معنا و مصداق آن، صرفا در خصوص مصداق خاص و کامل تر آن سخن گفته اند.
این مقاله آیه شریفه «مع الصادقین» را در چند بعد بررسی می نماید. تفسیر و تبیین اجمالی آیه، ، بررسی آن از دیدگاه مفسران و بررسی آن از دیدگاه روایات فریقین فریقین پرداخته است.
ملخص الجهاز:
شان نزول آیات 117 و 118 سوره توبه : لَقَدْ تابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي ساعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ ما كادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحِيمٌ (117) وَ عَلَى الثَّلاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّى إِذا ضاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ وَ ضاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنْ لا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلاَّ إِلَيْهِ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (118) ترجمه: خداوند رحمت خود را شامل حال پيامبر، و مهاجران و انصار كه در زمان عسرت و شدت (در جنگ تبوك) از او پيروى كردند، نمود، پس از آنكه نزديك بود دلهاى گروهى از آنها از حق منحرف شود (و از ميدان جنگ باز گردند) سپس خدا توبه آنها را پذيرفت كه او نسبت به آنان مهربان و رحيم است(117).
از این دستور مطلق و بی قید و شرط به معیت نتیجه می گیریم که باید در همه زمانها و برای همه اقوام، افراد معصومی وجود داشته باشند که همراهی مطلق آنها ـ بدون هیچ قید و شرطی ـ بر همه مؤمنان واجب و ضروری باشد یعنی همانطور که در اول آیه عامه مردم " يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا " در همه زمانها مورد خطاب قرار گرفتهاند و همگی امر به تقوا شده اند "اتَّقُوا اللَّهَ " در ادامه هم همگان امر به تبعیت از صادقین شدهاند " وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ" پس در هر زمان باید صادقینی باشند تا امر به معیت آنها صحیح و قابل عمل باشد زیرا که خدا تکلیف به ما لا یطاق نمیکند بنابراین از زمان پیامبر اسلام « صلی الله علیه و آله » و زمان نزول این آیه تا زمان حال و آینده همواره صادق معصومی بین مردم هست که همان اهل بیت « علیهم السلام » میباشند و در زمان ما مصداق این آیه وجود نازنین حضرت بقیت الله «عجل الله تعالی فرجه الشریف» میباشند .