خلاصة:
بررسی دقیق رابطه بین لفظ و معنا در یافتن ظهورات و تحلیل وضع تاثیر بسزایی دارد یکی از مباحث مربوطه که مورد اختلاف بزرگان قرارگرفته، این است که دلالت لفظیه تابع اراده متکلم است؛ یعنی طوری است که مثلا اگر متکلم در خواب کلامی گفت بر معنای آن دلالت ندارد یا این‌چنین نیست بلکه به‌صرف شنیده شدن لفظ و لو هیچ اراده‌ای برای تفهیم معنا در بین نباشد دلالت شکل می‌گیرد. بوعلی کلامی مبنی بر تبعیت دلالت از اراده دارد که موردنقد و بررسی علما قرارگرفته است. دو استدلال برای اثبات مدعای وی مطرح‌شده است 1. وضع برای کلامی که مراد متکلم نیست لغو است لذا واضع، لفظ را فقط برای معنای مراد وضع کرده است. اراده در حقیقت دلالت دخیل است لذا بدون اراده دلالت صادق نیست؛ که هر دو استدلال مورد مناقشه قرارگرفته است. این مقاله با تبیین محل نزاع و تاکید بر ماهیت دلالت و تقیّد آن به علم، با توجه به دیدگاه امام نسبت به ماهیت دلالت به نقد اشکالات می‌پردازد و درنهایت کلام بوعلی را به اثبات می‌رساند.
The study of the relationship between speech and meaning has a serious impacton the finding of the manifestation and analysis of the coining of the word. One ofthe controversial issues in this regard is that verbal signification is a factor of thespeaker’s will. For instance, if the speakers utters a word in sleep, does it connoteto its meaning, or, just by hearing a word, although there is no will to make thelistener understand its meaning, signification is formed? Avicenna (Abu Ali Sina)argues that signification is a factor of the will that has been criticized by scholars.There are two claims to prove his argument. First, coining for a speech that isnot meant by the speaker is invalid. Hence the coiner has coined the word onlyfor the meaning of what he intends. Second, will is effective in the significationof the truth. Hence, without will, signification does not hold true. However, boththe arguments have been questioned by some scholars. The present study is anattempt to explain and critically study the main controversy with emphasis onthe nature of signification and its commitment to knowledge based on ImamKhomeini’s viewpoint about signification. The findings of the study show thatAvicenna’s argument is valid.
(
, 
, 
)
