خلاصة:
جلوگیری از شیوع COVID-19 از نظر نگرش شناختی فردی و اجتماعی قابل بررسی است. عواملی که موجب تغییر رفتار افراد در مقابل شیوع این بیماری می شود شناخت از ویروس، نحوه شیوع آن، احساس و درک خطر است و نگرش شناختی افراد از این پدیده کاملا متفاوت است. نگرش شناختی دسته اول این است که شیوع بیماری را در اثر تماس افراد درک می کنند و امکان رعایت کلیه توصیه های بهداشتی را دارند و درنتیجه برای مقابله با شیوع بیماری رفتار آنها تغییر کرده است. نگرش شناختی دسته دوم این است که درکی از شیوع بیماری در اثر تماس افراد ندارند و امکان رعایت توصیه های ایمنی را چه داشته و یا نداشته باشند، تغییری در رفتار خود برای مقابله با شیوع نشان نمی دهند و نگرش شناختی دسته سوم این است که شیوع بیماری را در اثر تماس افراد درک می کنند، اما به دلیل عدم توان مالی و معیشتی امکان رعایت توصیه های بهداشتی را ندارند. در این زمان، ادراکات این دسته از افراد در مورد پدیده شیوع بیماری با هم سازگار نبوده و با هم در تضاد است. در نتیجه پدیده عدم تجانس شناختی رخ نموده است، به طورمثال خودکارآمدی افراد برای حفظ فاصله گرفتن اجتماعی در مترو، اتوبوس و مراکز خرید به دلایل تراکم جمعیتی، این دسته از افراد شناخت لازم و کافی را دارند، اما اجرای توصیه های بهداشتی برای این دسته مقدور نیست. تغییر رفتارهای اجتماعی به امکان تغییر و اصلاح نگرش های افراد، مدیریت رفتار اجتماعی در بستر جامعه و آداب و رسوم دارد. فرهنگ و مذهب نقطه اتصال میان جامعه و رفتار افراد است.
ملخص الجهاز:
نگرش شناختي دسته اول اين است که شيوع بيماري را در اثر تماس افراد درک مي کنند و امکان رعايت کليه توصيه هاي بهداشتي را دارند و درنتيجه براي مقابله با شيوع بيماري رفتار آنها تغيير کرده است .
اين مدل پيشنهاد مي کند که اهداف رفتاري به نوبه خود تابعي از نگرش افراد نسبت به انجام رفتار است ، هنجارهاي درک شده در مورد رفتار و خودکارآمدي براي انجام رفتار.
,. n et alAlbarraci) (٢٠٠١ با اين حال ، هنجارهاي درک شده براي HIV ممکن است ارتباط قوي تري در مقايسه با نگرش ها و خودکارآمدي بيماري کوويد داشته باشند.
& Fishbein) (٢٠١١ ,Ajzen اين مطالعه به طور خاص بر پديده عدم تجانس به عنوان يک متغير مهم براي بررسي فاصله اجتماعي در شيوع ١٩-COVID است .
به لحاظ چارچوب نظري نگرش ها درجامعه ايران نسبت به مخاطرات شيوع ١٩-COVID قابل باور و دررفتارهاي افراد براي فاصله گذاري اجتماعي تاثير گذار است .
(٢٠٢٠ ,Austin &Noar ) ،برآورد افراد از خطر براي خود و ديگران ممکن است عوامل برجسته اي باشد که رفتارهاي پيشگيرانه آنها را تحت تأثير قرار مي دهد.
منابع : پيامدهاي اجتماعي شيوع ويروس کرونا در جامعه ايران – ايماني جاجرمي حسين COVID-19 pandemic and social distancing in the United States: A mixed-methods study on lived experiences and well-being Risk perception and COVID-19 preventive behaviors application of the integrative model of behavioral prediction.