خلاصة:
حقوق نسل های آینده، حقوقی است که به موجب آن منابع طبیعی که از نسل قبل به نسل فعلی به ارث رسیده است، به نسل آینده منتقل می شود و از مباحث مهم و پایه ترمیم عدالت بین نسلی می باشد. از بُعد بین المللی سه مصداق برای مفهوم حقوق نسل های آینده متصور است: اول، بر هر نسلی لازم است از منابع طبیعی حفاظت نماید. دوم، با بهره برداری از منابع طبیعی لطمات جبران ناپذیری به آن وارد نگردد. سوم، منابع طبیعی متعلق به همه نسل ها می باشد و دلیلی بر این که متعلق به نسل خاصی باشد وجود ندارد. نگرانی در مورد حقوق نسل های آینده، درد مشترک همه بشریت است و استفاده بی رویه از منابع طبیعی توسط نسل فعلی، موجب بروز نگرانی هایی برای نسل های آینده گردیده که در این راستا مجامع بین المللی بر خود وظیفه دانسته جهت شناسایی حقوق نسل های آینده و حمایت از آن گام مهمی بردارند که در ابتدا مفهوم حقوق نسل های آینده با تصویب منشور ملل متحد 1945 و سپس با صدور اعلامیه استکهلم 1972 وارد حقوق بین الملل گردید که در اسناد الزام آور و غیرالزام آور بدان پرداخته شده و به تبع آن وارد حقوق داخلی کشورها گردید.
The rights of the future generations are the rights by which the natural resources that have been inherited from the previous generation to the current generation are transferred to the next generation and are important topics and the basis of the restoration of intergenerational justice. From the international perspective, there are three examples for the concept of the rights of future generations: First, it is necessary for each generation to protect natural resources. Second, by exploiting natural resources, irreparable damage should not be done to it. Third natural resources belongs to all generations and there is no reason to be attached to a particular generation. Worrying about the rights of future generations is the common pain of all humanity, and the indiscriminate use of natural resources by the current generation has caused concerns for future generations, and in this regard, international assemblies have considered it their duty to recognize the rights of the future generations and its protection has taken an important step that initially the concept of the rights of future generations entered international law with the ratification of the United Nations Charter in 1945 and then with the issuance of the Stockholm Declaration in 1972, which was addressed in binding and non-binding documents and accordingly Entered the internal laws of countries.
ملخص الجهاز:
نگراني در مورد حقوق نسل هاي آينده ، درد مشترک همه بشريت است و استفاده بيرويه از منابع طبيعي توسط نسل فعلي ، موجب بروز نگرانيهايي براي نسل هاي آينده گرديده که در اين راستا مجامع بين المللي بر خود وظيفه دانسته جهت شناسايي حقوق نسل هاي آينده و حمايت از آن گام مهمي بردارند که در ابتدا مفهوم حقوق نسل هاي آينده با تصويب منشور ملل متحد ١٩٤٥ و سپس با صدور اعلاميه استکهلم ١٩٧٢ وارد حقوق بين الملل گرديد که در اسناد الزام آور و غيرالزامآور بدان پرداخته شده و به تبع آن وارد حقوق داخلي کشورها گرديد.
- در مقدمه کنوانسيون چهارچوب تغييرات آب و هوايي مصوب ١٩٩٢ نيز که از مهم ترين معاهدات محيط زيستي بين المللي است ، به تصميم کشورها در حفظ سيستم آب و هوايي براي نسل هاي کنوني و آينده اشاره شده است .
٢-١-٢- معاهدات بين المللي در وسعت منطقه اي حقوق نسل هاي آينده علاوه بر معاهدات بين المللي در وسعت جهاني ، در بسياري از معاهدات منطقه اي نيز توجه واضعان حقوق بين الملل را به خود جلب کرده است ، در اين راستا به ذکر نمونه هايي از معاهدات بين المللي در وسعت منطقه اي که به مفهوم حقوق نسل هاي آينده پرداخته ، اشاره ميکنيم : - مقدمه کنوانسيون منطقه اي کويت براي همکاري درباره حمايت از محيط زيست دريايي در برابر آلودگي در ١٩٧٨ چنين بيان کرده است : «با آگاهي از اهميتي که همکاري و هماهنگي اقدامات براساس منطقه اي با هدف حمايت از محيط زيست دريايي به سود کليه طرف هاي ذينفع از جمله نسل هاي آينده دارد.
(
, 
, 
)
