خلاصة:
در طول قرن اخیر جامعه بشری بیشتر درگیر مشکلات زیستی چون تبدیل شدن زمین‌های حاصلخیز به بیابان، سیلاب ناشی از کمبود یا بیش از حد بارش، آتشفشان، طوفان و زلزله و غیره بوده که منجر به کوچ ساکنین این مناطق و ظهور پناه جویان زیست محیطی شده است. چالش اساسی که در این پژوهش نیز به دنبال بررسی آن هستیم به رسمیت شناختن این نوع پناهندگی از سوی اسناد بین المللی و دولت ها و رعایت اصل منع اعاده ایشان به کشورشان می باشد. به طور کلی تمام پناه جویان در هر کجای دنیا که باشند دارای حقوقی می باشند که کشور پذیرنده ایشان ملزم به رعایت این حقوق است. اما آنچه از نتایج پژوهش حاضر حاصل گردید این است که همواره در جهت حمایت بین المللی از پناه جویان زیست محیطی، در جهت عدم اعاده و دیگر حقوق ایشان، در اسناد و مجامع بین المللی کمبودهایی وجود دارد. در این راستا طرح ریزی یک کنوانسیون بین المللی برای حمایت آن ها، می تواند حاکی از یک تغییر پارادایم در نظام بین المللی حقوق بشر و چهارچوب های حمایتی معطوف به تضمین حیات شرافتمندانه انسان باشد. همچنین در این بین نباید از مشارکت و همکاری دولت ها در به رسمیت شناختن این نوع پناهندگان و حقوق آن ها، حمایت و اجرای اصل منع اعاده در موردشان، غافل ماند.
During the last century, human society has been more involved in biological problems such as the conversion of fertile lands into deserts, floods due to lack or excessive rainfall, volcanoes, storms and earthquakes, etc., which have led to the emergence of environmental refugees. The main challenge that we seek to examine in this study is the recognition of this type of asylum by international instruments and governments and the observance of the principle of non-refoulement to their country. In general, all asylum seekers have rights that the host country is required to respect. But what has been achieved from the results of the present study is that there are always shortcomings in international documents and forums in order to provide international support to environmental asylum seekers, in order not to restore them and their other rights. In this regard, the design of an international convention to protect them could indicate a paradigm shift in the international human rights system and supportive frameworks aimed at ensuring a dignified human life. In the meantime, the participation and cooperation of governments in recognizing this type of refugees and their rights, supporting and implementing the principle of non-refoulement should not be neglected.
ملخص الجهاز:
پناه جويان زيست محيطي ، اصل منع اعاده ، اسناد بين المللي، حقوق بشر مقدمه امروزه از جمله موضوعات مهم و اساسي در حقوق بين الملل ، حقوق پناهندگاني ميباشد که تحت تأثير عوامل مختلف مجبور به ترک محل زندگي خود به صورت فردي و جمعي ميگردند.
به دليل نگراني جامعه بين المللي در خصوص مهاجرت هاي ناشي از عوامل مختلف زيست محيطي، پنل بين الدولي تغييرات آب وهوايي ٢١ در سال ١٩٩٠ در اولين گزارش خود اين موضوع را مورد توجه قرار داد و چنين تأکيد نمود که در صورت ادامه روند تخريب محيط زيست و به دنبال آن تغييرات آب وهوايي، مييلونها نفر آواره گشته و مجبور به ترک محل زندگي خود خواهند شد.
اگرچه اين موضوع شايد به طور مستقيم در اسناد حقوق بشري بيان نشده و از 26- Zieck 27- UNFCCC 28- cartagena پناه جويان زيست محيطي به طور مستقيم نام برده نشده است ، اما اين گروه نيز به دليل شرايط نامناسبي که ايشان را مجبور به ترک محل زندگي و ديار خود و در نهايت کوچ و پناه بردن به منطقه اي ديگر نموده ، در زمره پناهندگان قرار داده است و براساس قوانين حقوق بشري هر پناهنده اي داراي حقوقي است و کشور پناه دهنده نميتواند در صورت نامساعدبودن شرايط زندگي در کشور قبلي ، آنها را بدان جا باز گرداند.
(
, 
, 
)
