خلاصة:
رشد اجتماعی بعنوان بخش مهمی از فرآیند تحول اثرات مثبت و منفی بسیاری بر سلامت روان کودکان دارد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی اثرات همدلی در رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی با تاکید بر نقش میانجی کفایت اجتماعی انجام شد. روش کار: طرح مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان پیش دبستانی شهر تهران سال 1398 بود که تعداد 370 کودک به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از مقیاس رشد اجتماعی واینلند (1953)، پرسشنامه همدلی بریانت (1982) و پرسشنامه کفایت اجتماعی بلینی (2007) که از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردارند استفاده شده، به منظور تجزیه و تحلیل داده ها مدل یابی معادلات ساختاری به کار گرفته شد. یافته ها: همدلی بر رشد اجتماعی و کفایت اجتماعی کودکان پیش دبستانی تاثیر مستقیم (β=0.24; p <0.001). و بر رشد اجتماعی کودکان با نقش میانجی کفایت اجتماعی تاثیر غیرمستقیم (β=0.12; p <0.02). همچنین کفایت اجتماعی نیز با رشد اجتماعی آن ها اثر مستقیم (β=0.43; p <0.001) و شاخص های برازندگی مدل نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار می باشد. نتیجه گیری متغیرهای همدلی و کفایت اجتماعی در رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی موثر بوده، می تواند در قالب مهارت های پایه ای در آموزش رسمی و مهارت های فرزندپروری به منظور پیشگیری و درمان مشکلات بین فردی به کار گرفت.
ملخص الجهاز:
پيش دبستاني به عنوان يکي از مهم ترين دوران زندگي کودکان مي تواند رشد اجتماعي آنان را تحت تأثير قرار داده و عدم توجه به اين دوره مهم زندگي رشد و پيشرفت کودک را با مخاطرات جدي روبرو مي کند(٢٠١٩ ,Vaismoradi &Maleki, Chehrzad, Kazemnezhad Leyli, Mardani, ).
از آنجايي که تفکر کودک از خلال تجربه هاي اجتماعي وي تحول يافته و با ايجاد کارکردهاي عالي شناختي (٢٠١٨ ,Amani &Moghani, Abbasi, )، امکان برقراري روابط واقعي در او ميسر مي شود، از اين روي ميتوان دريافت که کودکان فاقد سطوح بالاي مهارت هاي اجتماعي، نه تنها قادر به تعامل موفقيت آميز با همسالان خود نيستند، بلکه رفتارهاي مشکل دار دروني سازي شده (مانند احساس غمگيني، افسردگي و تنهايي) و رفتارهاي مشکل ساز بروني سازي شده (مانند پرخاشگري جسماني يا کلامي، مهار ضعيف خلق و بحث کردن با ديگران ) را بيشتر تجربه مي کنند (٢٠١٥ ,Inghilleri).
همدلي در تعهدات بين شخصي و تعاملات اجتماعي (٢٠١٩ ,Ruffman &Du, Buchanan, Hayhurst, )،کيفيت روابط خانوادگي و نوع دوستي (٢٠١٨ ,Gal &Spinrad )، ايجاد دوستي و حفظ آن (٢٠١٨ ,Chen &Raine )، تنظيم رفتار اجتماعي، انسجام خانوادگي، حمايت والديني و پاسخگويي در روابط ( ,nenyhoPeets, Po ٢٠١٥ ,Salmivalli &Juvonen, ) و ايجاد رفتارهاي اجتماعي و حفظ روابط بين شخصي ( Van ٢٠١٥ ,Bukowski &Noorden, Haselager, Cillessen, ) نقش اساسي ايفا نموده و نوعي توانايي براي تجربه هيجان هاي ديگران فراهم مي کند و به فرد امکان مي دهد خود را با آنچه درباره وي احساس و فکر مي کنند هماهنگ سازد، با محيط پيرامون خود ارتباط برقرار و از وارد کردن آسيب به افراد ديگر خودداري کند (٢٠١٦ ,Bhuvaneswari &Stanley ).