خلاصة:
منطقه17 شهرداری تهران از لحاظ شدت تراکم جمعیت دومین منطقه و از نظر نوع بافت کالبدی دارای80 درصد بافت فرسوده و ناپایدار می‌باشد. بر همین اساس هدف اصلی این پژوهش مدیریت صحیح بحران در منطقه 17 تهران، با بهره‌گیری از روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از مدل همپوشانی وزندار در محیط GIS، می‌باشد. برای رسیدن به این هدف ابتدا اقدام به پهنه بندی مناطق آسیب پذیر در این منطقه گردید و سپس از لایه‌های متعددی شامل تراکم جمعیت، کیفیت ابنیه، نزدیکی به معابر، نزدیکی به فضاهای باز، مراکز درمانی، ایستگاه‌های آتش نشانی و... در محدوده استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد فرصت‌های محدوده بیشتر از تهدیدها و ضعف‌های محدوده بیشتر از قوت‌ها می‌باشد و راهبرد قابل قبول جهت مدیریت بهینه بحران زلزله در محدوده راهبرد بازنگری و بعد از آن راهبرد تدافعی می‌باشد. و برای ساماندهی این بافت‌ها باید تمام جوانب آن نظیر بافت اجتماعی و فرهنگی شکل گرفته در این بافت‌ها مشارکت مردم را در تمامی مراحل اعم از برنامه ریزی و اجرا را در نظر بگیرد.
Region 17 of Tehran Municipality is the second district in terms of population density and 80% of worn and unstable tissue in terms of physical tissue type. Accordingly, the main purpose of this study is proper crisis management in Region 17 of Tehran Municipality, using a descriptive-analytical method and using a weighted overlap model in the GIS environment. To achieve this goal, the vulnerable areas in this area were first zoned and then from several layers including population density, quality of buildings, proximity to roads, proximity to open spaces, medical centers, fire stations and... was used in the study area. The results of the research show that the opportunities of the range are more than the threats and the weaknesses of the range are more than the strengths and the acceptable strategy for the optimal management of the earthquake crisis is in the range of the review strategy and then the defensive strategy. And in order to organize these contexts, all aspects of it, such as the social and cultural context formed in these contexts, must take into account the participation of the people in all stages, including planning and implementation.
ملخص الجهاز:
مکانيابي مناطق آسيب پذير شهري با رويکرد مديريت بحران با استفاده از GIS و مدل همپوشاني وزن دار(مطالعه موردي: منطقه ١٧ تهران ) نعمت حسين زاده *١، الهام اميني ٢، اکرم آقانسب ٣، محمديار کرماني ٤، صادق شکوري ٣، عصمت خان محمدي 5 ١دانشجوي دکتراي تخصصي جغرافيا و برنامه ريزي شهري، دانشگاه آزاد اسلامي واحد يادگار امام خميني(ره )، شهر ري، تهران ، ايران ٢ استاديار گروه شهرسازي دانشگاه آزاد اسلامي واحد پرديس ، تهران ، ايران ٣ دانشجوي دکتراي تخصصي جغرافيا و برنامه ريزي شهري، دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر، اسلامشهر، ايران ٤دانشجوي دکتراي تخصصي مديريت دولتي، دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران ، تهران ، ايران ٥دانشجوي دکتري تخصصي جغرافيا و برنامه ريزي شهري دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران ، ايران تاريخ دريافت مقاله : ١٣٩٨/٠٧/٠٢ تاريخ پذيرش مقاله : ١٣٩٩/٠٦/٢٠ چکيده بر اساس بررسي هاي انجام شده ، درصد زيادي از جمعيت کشور در معرض خطرات ناشي از وقوع زلزله قرار دارند.
لذا در اين تحقيق سعي بر آن است تا با بهره گيري از سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS) به عنوان يکي از علوم برتر در تصميم گيري، شناسايي، ارزيابي، تحليل و ارائه راه کارهاي درست ؛ پهنه هاي آسيب پذير در منطقه ١٧ تهران به ترتيب اولويت تفکيک شوند تا راهنمايي باشد براي مديران شهري منطقه که با برنامه ريزي صحيح به مديريت در قبل ، حين و بعد از وقوع بحران بپردازند که نتيجه ي چنين امري کاهش خسارات ناشي از وقوع بحران خواهد بود.
Tudes, S Yigiter, N, D , 2009 Preparation of land use planning model using GIS based on AHP case study Adana Turkey, Bull Eng Geol Environ , DOI 10 1007 s10064 009-0247-5 Kao. Lin, u, oct 1997, Multifactor Spatial analysis for landfill siting, Journal of Environmental Engineering, Volume 122, N10, Pages 902-908.
(
, 
, 
)
