خلاصة:
بافت قدیم شهرها اغلب در برگیرنده ی آثار و نواحی تاریخی است. امروزه مدیران موفق در پی احیای مناطق تاریخی با رجوع به شهرسازی بومی، استفاده از کاربریهای مختلط، اولویت دادن به حمل و نقل عمومی و تردد پیاده، فراهم آوردن شرایط زیست محیطی سالم، ایجاد رونق اقتصادی پایدار، اشتغال بومی، جذب مشارکت محلی و توجه به میراث فرهنگی و گردشگری هستند. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات و مشاهدات کتابخانهای و میدانی به بیان اهمیت بافت تاریخی شهر تبریز میپردازد. هدف این پژوهش تبیین راه کار برای حیات بخشی و بازآفرینی بافت تاریخی شهر تبریز و بهره مندی از فضای ارزشمند شهری با رویهای انسان محور میباشد. بیتردید می-توان با احیاء و باز زنده سازی فضاهای واجد ارزش تاریخی- فرهنگی شهر تبریز زمینه و بستر لازم را برای توسعه ی پایدار شهری فراهم ساخت. در نهایت عوامل یادشده باعث شکوفایی و سرزندگی شهر به ویژه در محور فرهنگی- تاریخی آن با استفاده از مشارکت شهروندان بومی و طبقه ی خلاق و ارتقای مطلوب و قابل قبول فضای زندگی و حیات در بافت تاریخی شهرهای معاصر خواهد شد.
The old texture of cities often includes monuments and historical sites. Today, successful managers seek to revitalize historic sites by referring to indigenous urban planning, the use of mixed uses, prioritizing public transportation and pedestrian traffic, providing a healthy living environment, creating sustainable economic prosperity, and local employment. Attract local participation and attention to cultural heritage and tourism. The present study uses library and field studies and observations to express the importance of the historical context of Tabriz. The purpose of this study is to explain the solution for revitalizing and recreating the historical context of the city of Tabriz and benefiting from the valuable urban space with human-centered procedures. Undoubtedly, by reviving and revitalizing the spaces of historical and cultural value of Tabriz, the necessary ground and platform for sustainable urban development can be provided. Finally, the mentioned factors will cause the prosperity and vitality of the city, especially in its cultural-historical axis, using the participation of local citizens and the creative class and the desirable and acceptable promotion of living space in the historical context of contemporary cities.
ملخص الجهاز:
تحليلي بر مفاهيم شهر خلاق در بافت هاي تاريخي شهرهاي معاصر نمونه موردي تبريز رضا خليلي ١، کريم حسين زاده دلير* ٢، محمدرضا پورمحمدي 3 ١ دانشجوي دکتري تخصصي جغرافيا و برنامه ريزي شهري ، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامي ، مرند، ايران ٢ استاد گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري ، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامي ، مرند، ايران ٣ استاد گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري ، دانشگاه تبريز، تبريز، ايران تاريخ دريافت مقاله : ١٣٩٩/٠٤/٠٩ تاريخ پذيرش مقاله : ١٣٩٩/٠٦/٣٠ چکيده بافت قديم شهرها اغلب در برگيرنده ي آثار و نواحي تاريخي است .
هدف اين پژوهش تبيين راه کار براي حيات بخشي و بازآفريني بافت تاريخي شهر تبريز و بهره مندي از فضاي ارزشمند شهري با رويه اي انسان محور مي باشد.
در اين بيانيه اصالت و اقتصاد گردشگري، بعد ديگري از نگرش به مجموعه هاي تاريخي است ؛ به طوري که بيانيه ي مکزيکوسيتي (١٩٩٩) معروف به بيانيه ي بين المللي گردشگري بر مفهوم جامع و جهاني ميراث و تعامل آن با گردشگري تاکيد دارد و آن را وسيله اي براي تبادل فرهنگي تلقي ميکند.
در اين راستا هدف کلي پژوهش حاضر ارايه ي راه کار براي احياء و بازآفريني بافت تاريخي شهر تبريز با رويکرد شهر خلاق ميباشد.
در سال هاي اخير توجه مسئولان اجرايي به رويکرد نوسازي و بهسازي محلات کهن و هم چنين بافت تاريخي در شهر تبريز بيش تر شده است و در نتيجه ايده ها و اهداف تازه اي در اين زمينه پديد آمده است .