خلاصة:
یکی از شبهاتی که در مورد شیوه برخورد پیامبر اکرم(ص) با یهودیان مطرح شده است، دستور پیامبر(ص) به کشتن برخی از شاعران یهود است. قائلان به این شبهه خواسته اند چنین القا کنند که پیامبر(ص) ظرفیت تحمل مخالفان خود را نداشته است و برای رسیدن به خواسته هایش، خشونت گری به خرج داده است. در این تحقیق با روش تحلیلی و با استفاده از دلایل عقلی و نقلی، کشته شدن 4 شاعر یهودی به دست مسلمانان به نام های: « ابو عفک، عصماء دختر مروان، ابو رافع و کعب بن اشرف»، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در مورد ابوعفک و عصماء مسلمانان بدون اطلاع پیامبر(ص) دست به این کار زدند و در دو مورد دیگر نیز در منابع آمده است که پیامبر(ص) از تصمیم مسلمانان برای کشتن ابورافع و کعب بن اشرف مطلع بوده و حتی اگر بگوییم ایشان دستور کشتن آنان را صادر کرده باشد، این کاری موجه بوده است، زیرا این افراد با اشعار خود تبلیغات سنگینی را علیه پیامبر(ص) و مسلمانان به راه انداخته بودند و شعر اسلحهاى برنده تر از سلاح جنگی بود، از این رو هجو این شاعران بر علیه پیامبر(ص) و مسلمانان، مشکلات فراوانی را برای جامعه اسلامی به وجود آورد بود و موجب تحریک دشمنان بر علیه جامعه اسلامی بود، به ویژه متحد ساختن همه دشمنان در جنگ احزاب شد، در نتیجه پیامبر اکرم(ص) حق داشت براى جلوگیرى از ادامه تهاجم شاعران یهود، تدبیرى بیندیشد.
One of the doubts raised about the Prophet's (PBUH) dealings with the Jews is the Prophet's order to kill some Jewish poets. Those who raise this doubt want to insinuate that the Prophet (PBUH) did not have the capacity to tolerate his opponents, so he has used violence to achieve his goals. In this research, the killing of four Jewish poets by Muslims, namely "Abu 'Afak, Asma' Bint Marwan, Abu Rafi' and Ka'b Ibn Ashraf" has been investigated by descriptive-analytical method and using rational and narrative reasons. The results of this research show that in the case of Abu 'Afak and Asma', the Muslims did this without the permission of the Prophet (PBUH), and in two other cases, it is stated in the sources that the Prophet (PBUH) was aware of the decision of the Muslims to kill Abu Rafi' and Ka'b Ibn Ashraf. And even if we say that he ordered to kill them, this was justified; because these people had launched heavy propaganda against the Prophet (PBUH) and Muslims with their poetry, which was then, the more winning weapon than a war weapon; Therefore, the satire of these poets against the Prophet (PBUH) and Muslims had created many problems for the Islamic society and provoked the enemies against the Islamic society, especially in unifying all the enemies in the war of Ahzab. As a result, the Holy Prophet (PBUH) had the right to think of a plan to prevent the continued invasion of Jewish poets.
ملخص الجهاز:
نتايج اين تحقيق نشـان مي دهد که در مورد ابوعفک و عصـماء مسـلمانان بدون اطلاع يامبر (ص ) دسـت به اين کار زدند و در دو مورد ديگر يز در منابع آمده اسـت که يامبر (ص ) از تصـميم مسـلمانان براي کشـتن ابورافع و کعب بن اشـرف مطلع بوده و حتي اگر بگوييم ايشـان دسـتور کشـتن آنان را صـادر کرده باشـد، اين کاري موجه بوده اسـت ؛ زيرا اين افراد با اشـعار خود تب يغات سـنگ ني را عليه يامبر (ص ) و مسـلمانان به راه انداخته بودند و شـعر اسـلحه اي برنده تر از سـلاح جنگي بود؛ از اين رو هجو اين شـاعران ع يه پيامبر (ص ) و مسـلمانان ، مشـکلات فراواني را براي جامعه اسـلامي به وجود آورد بود و موجب تحريک دشـمنان ع يه جامعه اسـلامي بود، به ويژه متحد ساختن همه دشمنان در جنگ احزاب شد؛ در نتيجه يامبر اکرم (ص ) حق داشت براي جلوگيري از ادامه تهاجم شاعران يهود، تد يري ينديشد.
) و دشـــمنان رسـول خدا را در اشـعار خود بر ضـد مسـلمين تحريک مي کرد (زهري ، ١٤١٨، ج ٢: ٢٧) و آنان را تشـويق مي کرد که يامبر (ص ) را به قتل برسـانند (ابن عبد آلبر، ١٤١٢، ج ٣: ١٢١٨؛ مقريزي ، احمد بن علي ، الامتاع و الاسـماع ، ج ١، ص ١٢٠).
Research: Adil Ahmad Abdul al-Mawjud and Ali Muhammad Miwaz, Beirut: Dar al-Kutub al-Ilmiyah.
Researcher: Bajawi, Ali Muhammad, Beirut: Dar al -Jil. 8.