خلاصة:
گویش یزدی مانند دیگر گویشهای ایران بزرگ. دارای دستورنامهای ویژه است. در نوشتار
حاضر تلاش شده است که با پرداختن به یکی از ویژگیهای گویش یزدی درباره کاربرد پسوند
«ک» در واژهسازی, به دوستداران گویشهای مرکزی ابران و افرادی که درصدد گردآوری
ویژگیهای سبکی و ساختاری گویشها هستند. یاری رسانده شود. مقاله پیشرو که حاصل
تجربیات زیسته نویسنده است. نخستین مطالعه درخصوص این موضوع بهشمار میرود. نتیجه این
جستار نشان میدهد حرف «ک» در معانی مختلف تحبیب» تصغیرء تحقیر ترحم. تهدید و... به کار
میرود.
ملخص الجهاز:
ويژگيهاي مهم گويش يزدي يکي از ويژگيهاي برجستۀ گويش يا لهجۀ شهر يزد که همگـان در ايـران ، گـويش يزدي را با آن ميشناسند؛ کاربرد واژک يـا پسـوند «ک» در پايـان بسـياري اصـطلاح ها، ترکيب ها، نام ها و واژه هاست که براي يک غير يزدي، شناسايي تفاوت آن بسيار دشـوار است .
گاه حتي به نام جانوران هم اين «ک» افـزوده ميشـود؛ ماننـد خـرک (xarok)، سگک (sagok)، گربک (گربه + ک gorbok) کـه تنهـا از راه لحـن ميتـوان تشخيص داد که «ک» تحبيب است يا تصغير.
ـ «ک» معرفه اين مورد، بيشتر براي غير جاندار يا اشيا به کار ميرود و از پرکاربردترين «ک» ها در گويش يزدي است که تقريبا به پايان بسياري از اشيا افـزوده ميشـود؛ ماننـد اسـتکانک (استکان +ک nokesteka)، ليوانـک (nokliva)، کاسـک (کاسـه + ک sokka)، ديـوارک (rokdiva)، چرخــک (دوچرخــه ) (arxokc) و جــارو نشــکک (جــارويي کــه زيــاد استفاده شده و کوچک شده kokru nesja).