خلاصة:
این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامۀ آموزشی
مدیریت خشم بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان
کمتوان هوشی انجام شد. روش این پژوهش از نوع طرح
تکآزمودنی است و شرکتکنندگان آن سه آزمودنی با
دامنه سنی( 19-18 سال)بودند که از بین دانش آموزان پسر
مشغول به تحصیل در مقطع پیش حرفه ای (هفتم تا نهم)
سال 1392 در مدرسۀ سپهر استان بجنورد، انتخاب شدند.
آزمودنی ها به تکمیل پرسشنامۀ باس و پری ( 1992)
توسط والد (مادر)، عدم وجود ملاک های معلولیت
جانبی مثل آسیب های بینایی و شنوایی؛ عدم وجود علل
فیزیولوژیکی برای رفتار پرخاشگرانه و عدم شرکت در
برنامۀ درمانی دیگر انتخاب شدند. ارزیابیها در دو مرحله
قبل از برنامۀ آموزشی مدیریت خشم و بعد از آن صورت
گرفت. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل
پرسشنامۀ باس و پری ( 1992 )، پرسشنامۀ روایی اجتماعی
ماریتنز، ویت، ایلیوت و دارویکس ( 1985 ) و مشاهدۀ
نظامدار بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل
دیداری و اندازۀ اثر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد
که رفتارهای پرخاشگرانۀ بین فردی دانشآموزان بعد از
مداخله بهبود یافته است. همچنین اندازۀ اثر مربوط به
روش درصد دادههای ناهمپوش بین خط پایه و درمان
(PND)، تفاوت استاندارد میانگین ها تفاوت معناداری را
نشان داد.
The aim of this study was to assess the efficacy of anger management training in reduction of anger management in students with intellectual disability. This study was a single subject design which is conducted with three students with intellectual disability. Three students with age range of 18 - 19 were selected from pre-vocational school male students in seven to nine graders that were studying in Sepehr School in Bojnord during the 2013 academic year. The individuals were selected because of showing behavioral problems in the class, and endorsement of school principal of their aggressive behaviors and completion of Buss and Perry (1992) Questionnaire by mothers, and not having other disabilities such as sensory, visual and auditory impairments as well as physical disability. Moreover these students were not participating in other programs. during nine sessions twice a week. The assessments were performed two sessions before and after anger management training program. The applied tools in this study included Buss and Perry’ Questionnaire, Social Validity of the Questionnaire, (Martens, Witt, Elliot & Darveaux, 1985) was adequate. Moreover, systematic observation were used. The results showed that interpersonal aggressive behaviors were reduced as a result of intervention. Besides, visual display and effect size of the Percentage of Non-overlapping Data (PND) method and standardized mean difference showed effectiveness of the intervention.
ملخص الجهاز:
اثربخشي آموزش مديريت خشم بر کاهش پرخاشگري دانش آموزان کم توان هوشي o The Effcacy of Anger Management Training on Reduction of Aggression in Students with Intellectual Disability o دکتر باقر غباري بناب * دکتر فاطمه نصرتي * معصومه اميني فر* چکيده اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي برنامۀ آموزشي مديريت خشم بر کاهش پرخاشگري دانش آموزان کم توان هوشي انجام شد.
پژوهشگران در صدد هستند که برنامه آموزشي مديريت خشم را که بر مبناي نظريۀ شناختي - رفتاري تدوين شده است را در کاهش پرخاشگري و عصبانيت دانش آموزان کم توان هوشي به کار بندند و نتيجه را در کاهش رفتارهاي پرخاشگرانه مورد مطالعه قرار دهند.
يافته ها نشان مي دهند که با اجراي برنامۀ آموزشي مديريت خشم تعاملات بين فردي پرخاشگرانۀ آزمودني به طور محسوسي کاهش داشته است (نمودار ٣).
طبق پرسشنامۀ باس و پري نمرة کلي دانش آموز در مرحلۀ خط پايه ١٢٩ و مرحلۀ مداخله ٩٩ مي باشد که نشان دهندة کاهش تعاملات بين فردي پرخاشگرانۀ او در طي برنامۀ آموزشي مديريت خشم مي باشد.
با توجه به شيب و سطح تغيرات داده ها در مرحلۀ خط پايه و مداخله نيز مي توان فهميد که با اجراي برنامۀ آموزشي مديريت خشم تعاملات بين فردي پرخاشگرانۀ آزمودني به طور محسوسي کاهش داشته است (نمودار ٥).
Anger management: A cognitive behavioral group intervention protocol for student with exceptional learning needs.
Evaluating a cognitive/behavioural approach to teaching anger management skills to adults with learning disabilities.
Cognitive- behavioural anger management training for adults with mild intellectual disability.