ملخص الجهاز:
"ظلم و جور امویان نیز موجب شده بود که متوجه خاندان علی(ع)شوند و چون عباسیان ادعا میکردند که یکی از علویان را به عنوان خلیفه بر کرسی خلافت خواهند نشاند ایشان را یاری کردند،ولی عدهای از مردم از آنچه بعد از پیروزی انقلاب رخ داد و علویان را بر مسند حکومت مشاهده نکردند و اعمال ابو مسلم را منطبق با آرمانهای عدالت طلبانه علویانندیدند،مجددا به مخالفت پرداختند.
در بحبوحهء نهضت عباسیان ابو سلمه خلال پس از مشورت با بعضی از شیعیان کوفه(31)ناچار شد تا نامههایی به سه تن از بزرگان علوی ساکن در مدینه یعنی امام صادق(ع)و عبد الله محض و عمر بن علی زین العابدین نوشته و ایشان را برای تصدی امر حکومت دعوت کند،(32)لیکن پاسخ مثبتی دریافت نکرد.
(45)از حسین بن علی و یحیی بن عبد الله(صاحب دیلم)روایت شده است که میگفتند:ما تا وقتی که با خاندان خود مشورت نکردیم اقدام به خروج و قیام نکردیم و حتی با موسی بن جعفر(ع)مشورت کردیم و او به ما دستور خروج و قیام را داد.
(65)ابو السرایا به جای وی محمد بن محمد بن زید بن علی بن الحسین بنعلی بن ابی طالب علیه السلام را که هنوز در سنین کودکی بود به رهبری برگزید و واسط و اطراف آن را نیز به تصرف آورد و قریب 10 ماه در مقابل لشکریانی که از سوی حسن بن سهل والی مأمون در عراق،گسیل میشد،مقاومت کرد."