خلاصة:
این پژوهش در پی یافتن این پرسش است که ثبات سیاسی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت چه جایگاهی دارد؟ برای پاسخ گوئی به این پرسش فرض شده است که مشارکت سیاسی مردم از طریق متغیرهای واسطی که عامل بی ثباتی هستند می توانند بر ثبات سیاسی تاثیر گذار باشند مانند تغییر بخشی از قوانین برای مشارکت مردم و تغییر و اصلاح قوانین مربوط به تبلیغات انتخاباتی و استفاده از ظرفیت رسانه ای. برای آزمون فرضیه این پژوهش مفهوم ثبات و بی ثباتی سیاسی با استفاده از رویکرد های مختلف تشریح شده و سپس عوامل موثر بر ثبات سیاسی شناسایی خواهد شد. این نوشتار به دنبال تبیین جایگاه ثبات سیاسی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و بیان مکانیزم های موجود در آن برای حضور در عرصه های سیاسی مشارکت جویانه است. قانون اساسی در اصول مختلف ( مانند 6، 7، 26، 27، 62، 87 و.. ) نحوه میزان و روش های مشارکت سیاسی و به طبع آن ثبات سیاسی را مشخص کرده است که می توان آن را در ذیل چهار محور کلی احزاب، گروه های نفوذ، انتخابات و رسانه ها مورد بررسی قرار داد. قانون اساسی در اصل 23 نیز آزادی های داده شده و مشارکت مورد نظر را تضمین کرده است که بر همین اساس، نهاد های مختلف نظام شکل گرفته و با رای با واسطه یا بی واسطه مردم تشکیل شده و مسئولان آن انتخاب شده است. پژوهش حاضر با عنوان «نقش ثبات سیاسی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت با تاکید بر شاخص مشارکت سیاسی» در صدد بررسي عوامل اصلي منجر به ديرپايي و تداوم ثبات سیاسی نظام جمهوري اسلامي ایران است كه اين تداوم در گرو مشارکت سیاسی مردم ميباشد.