"مفهوم تعادل حیاتی در زیست‌شناسی متولد شد و بر تلاش ارگانیسم برای کاهش تنش و گرایش به مصرف حداقل انرژی تأکید دارد.
به کارگیری این مفهوم در مسائل رفتاری مصداقی عینی دارد و بشر به لحاظ روان‌شناختی نیز در جستجوی تعادل حیاتی است.
کاهش فعالیت بدنی منجر به چاقی،بالا رفتن فشار خون،افزایش چربی خون،افسردگی ودر مجموع بیماریهای متعدد جسمی و روحی شده است که هر یک عدم تعادل فزاینده‌ای برای انسان بوجود می‌آورند.
ورزش نه تنها سبب افزایش نیروی جسمی می‌گردد،بلکه به تنظیم و کنترل احساسات و عواطف نیز می‌پردازد و از این طریق به مقابله با خستگی مزمن‌شناختی و هیجانی می‌رود.
راز احساس نشاط و شادی در افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند نیز در همین امر نهفته است،و در واقع باید گفت که میزان انرژی جسمانی شخص تابعی از وضعیت احساسی و هیجانی اوست."
(
, 
, 
)
