خلاصة:
هدف: ضایعه نخاعی از جمله معضلات جوامع انسانی محسوب می‌شود که مسیر زندگی فرد را تغییر می‌دهد و مشکلات فراوانی در تمام ابعاد جسمانی، روانی، شغلی، اقتصادی و خانوادگی ایجاد می‌کند. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی برنامه توانبخشی شغلی بر خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی بود. روش: طرح مورد استفاده در این پژوهش مورد منفرد بود. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری هدفمند 3 نفر از افراد دارای آسیب نخاعی انتخاب شدند و طی 8 جلسه مداخله انفرادی،آموزش برنامه توانبخشی شغلی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی دریافت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه سرمایه‌های روانشناختی لوتانز بود. نتایج با استفاده از تحلیل دیداری، شاخص پایایی تغییر (RCI) و درصد بهبودی (MPI) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته ها نشان داد برنامه توانبخشی مبتنی بر نظریه شناختی اجتماعی می‌تواند خودکارآمدی افراد دارای آسیب نخاعی را افزایش دهد (96/ 1). نتیجه گیری: با استفاده از یک برنامه توانبخشی شغلی و با بهره‌گیری از نظریه شناختی اجتماعی که در آن از راهنمایی‌ها و آموزش مهارت‌هایی از جمله آموزش جانشینی یا الگو گیری، تشویق اجتماعی یا بازخورد مثبت و برانگیختگی سرمایه‌های روانشناختی همچنین ارائه اطلاعات در مورد اشتغال توانخوان و آموزش‌های شغلی به کار گرفته شد، می‌توان خودکارآمدی را در افراد دارای ضایعه نخاعی افزایش داد.
Introduction: Spinal cord injury is one of the problems of human societies. The purpose of this study is to focus on the self-efficacy of people with spinal cord injury. Method: The design used in this study was a single case of type A-B. For this purpose, using purposive sampling, 3 people with spinal cord injury were selected. And received 8 sessions of individual intervention, occupational rehabilitation program training based on social cognitive theory. Data collection tool was Lutans psychological capital questionnaire. The results were analyzed using visual analysis, change reliability index (RCI) and recovery percentage (MPI). Results: The results showed that a rehabilitation program based on social cognitive theory can increase the self-efficacy of people with spinal cord injury. Conclusion: Using a job rehabilitation program and utilizing social cognitive theory that provides guidance and skills training such as substitution or role modeling, social encouragement or positive feedback, and the mobilization of psychological capital as well as information. In the case of able-bodied employment and vocational training, self-efficacy can be increased in people with spinal cord injury.
(
, 
, 
)
