خلاصة:
این مقاله بر خشیت الهی متمرکز است و آن را به عنوان کلید اصلی و ملاک حقیقی و بنیادین علم، عالم و دانشگاه اخلاقمدار، هدفگذاری میکند. بر این اساس، شناسایی پژوهشهای کلیدی مرتبط جهت فراهم سازی مبانی نظری با نقطه نظر تحلیل محتوا، سنتز و تفسیر، هدفگذاری شده است. به واسطه پایگاههای معتبر در دسترس، مقالات معتبر با محوریت خشیت الهی به واسطه رویکرد گلوله برفی یا زنجیری، مورد جستجو و شناسایی قرار گرفتهاند. خشیت الهی یا خداباوری و خداترسی، مفهومی بنیادین و راهگشا در سیر و سلوک و بندگی مبنی بر تسلیم، تعظیم و تکریم منسوب به عظمت و مهابت خداوند متعال و همچنین خودباختگی، افتادگی و فروتنی منتج از علم و معرفت حقیقی و راستین است. مراد از عامل تحقق بخش خشیت، معرفت علمی متبلور در باور و عمل است که تلقی از آن، علم اخلاقمدار و عالم به آن، عالم اخلاقمدار به عنوان پیشنیاز دانشگاه اخلاقمدار است که با مختصات و ویژگیهایی که دارند، بینشی وسیع را عرضه داشته و در خدمت سعادت بشریت خواهند بود. این چنین، علم، عالم و دانشگاه اخلاقمدار، خشیت آفرین، تزکیه کننده، هدایت آفرین، مسئولیتپذیر، عملگرا، پاسخگو، جامعنگر، تخصصی، نافع، فرازمان، فرامکان، یقینی و اصیل و در یکپارچگی با ایمان به مفهوم درک معنای جهان خواهند بود.
ملخص الجهاز:
این چنین ، علم ، عالم و دانشگاه اخلاق مدار، خشیت آفرین ، تزکیه کننـده ، هـدایت آفـرین ، مسـئولیت پـذیر، عمـل گـرا، پاسخگو، جامع نگر، تخصصی، نافع ، فرازمان ، فرامکان ، یقینی و اصیل و در یکپارچگی با ایمان به مفهوم درک معنای جهان خواهند بود.
از این رو است که مقاله حاضر بر خشیت الهی متمرکز است ، مفهومی که در پژوهش های متعددی نیز مورد توجه گرفته و هم چنان مورد تاکیـد اسـت (جـوادی آملـی، ١٣٦٩؛ آریـان ، ١٣٨٦؛ مصـباح یـزدی، ١٣٨٩؛ آرام ، ١٣٩٠؛ طیـب حسـینی، ١٣٩٢؛ بادپـا، ١٣٩٤؛ رضایی اصـفهانی و امینـی، ١٣٩٤؛ سلحشـور، ١٣٩٧؛ علـی حکـیم ، ١٣٩٧؛ منصـوری آلهاشـم و دیگران ، ١٣٩٧؛ رستمی نسب و دیگران ، ١٤٠٠).
بر این اسـاس ، تـلاش شـده اسـت تـا بـه واسـطه پایگاه های معتبر در دسترس شامل «پایگاه مرکز اطلاعـات علمـی جهـاد دانشـگاهی»، «پرتـال جامع علوم انسانی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی»، «پایگاه مجلات تخصصی نور»، «بانک اطلاعات نشریات کشور مگیران » و «جویشگر علمی فارسی علم نت »، مقالات معتبـر بـا محوریت خشیت الهی مورد جستجو و شناسایی قرار گیرند.
این حالت قلبی که از آن تحت عنوان خشیت یـاد شده است ، متاثر از تذکر و یادآوری مقامات بی بدیل خداوند یکتا در وجود آدمی اسـت و موجـب میشود، انسان به مقام قرب و عبودیت برسد که خود در حمـد و تسـبیح دائمـی خداونـد متعـال متبلور میشود (علی حکیم ، ١٣٩٧).