خلاصة:
امروزه روابط بین الملل با توجه به رشد و تکامل سیاسی و ایدئولوژیکی حکومت ها شکل پیچیده تری نسبت به گذشته به خود گرفته است. انگیزه هایی نظیر استقلال، توسعه ارضی و یا حتی دخالت بیگانگان، منجر به بروز مخاطراتی در فضای جغرافیایی کشورها می شود؛ که اختلافات مرزی و تنش های فیزیکی میان فلسطین و اسرائیل، نوعی از این روابط محسوب می گردد. بررسی مسائل مشابه آن، در حیطه علومی نظیر جغرافیای سیاسی، ژئوپلیتیک و حتی حقوق بینالملل قابل طرح می باشد که ماهیتی میان رشته ای داشته و اهمیت منحصر به فردی دارد. سوال اصلی در این پژوهش این است که آیا مصالحه حقوقی 1947 با جغرافیای سیاسی فلسطین سازگاری دارد؟ از اینرو این پژوهش می کوشد تا با بهره گیری از روش استنباطی کیفی و توصیفی، فرضیه اصلی تحقیق یعنی" مصالحه حقوقی 1947 سازمان ملل سنخیتی با جغرافیای سیاسی فلسطین ندارد " را مورد ارزیابی قرار دهد.
ملخص الجهاز:
بررسی ژئوپلیتیکی پیامدهای ناشی از مصالحه حقوقی 1947 سازمان ملل در منطقه فلسطین پویا فتحی زاد 1 * محدثه رضابیگی 2 سید جواد میرمهدی پور کوه کمر 3 چکیده: امروزه روابط بینالملل با توجه به رشد و تکامل سیاسی و ایدئولوژیکی حکومتها شکل پیچیدهتری نسبت به گذشته به خود گرفته است.
اگرچه صهیونیسم ابتدا یک جنبش صرفا سیاسی بود، اما بعدها با تسریع دستیابی صهیونیستها به آرمانهای خود، نوعی از تغییر مسیر ایدئولوژیکی را تجربه کرد؛ به گونهای که ایجاد کشور اسرائیل- طبق قطعنامه 1947 سازمان ملل- نقش مهمی در شکلگیری اندیشههای فاشیستی 2 یهودیان داشت.
این منطقه به دلایلی همچون وجود اقوام گوناگون مذهبی 3 و اهمیت راهبردی (از منظر ایدئولوژیکی) همواره به عنوان یک کانون ژئوپلیتیکی مورد توجه بازیگران سیاسی منطقه و جهان بوده؛ و تنشهای داخلی زیادی را نیز تجربه کرده است.
به عبارتی دیگر، اختیارات ذکر شده در مواد مربوط به شورای امنیت در منشور سازمان ملل، صرفا به حقوق بینالمللی اشاره دارد که اختلافات مرزی خود را به شورا ارجاع میدهند؛ و در خصوص اختیارات مرزبندی در یک محدوده سرزمینی مشخص، اختیاری برای شورا ذکر نشده است؛ و به نظر میرسد این اختلافات در جایگاه حقوقی، میبایست توسط نظام سیاسی داخلی آن سرزمین حل و فصل شود.
قطعنامه 181 را میتوان تحت عنوان عاملی برای بلوغ سیاسی و ظهور جنبشهای مقاومت محور در منطقه نیز تعبیر کرد؛ چرا که با بررسی جغرافیای سیاسی خاورمیانه در مییابیم مصالحه حقوقی سازمان ملل برای فلسطین، تاثیر بسزایی در همگرایی و اتحاد مسلمانان داشته و این شکل ایدئولوژیکی از همگرایی، بعد از پیماننامههای صلح میان اسرائیل و اعراب تشدید نیز شده است.