خلاصة:
هدف پژوهش حاضر، شناسایی مولفه‌های توسعه آینده‌پژوهی در نظام آموزش عالی کشور است. این پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی و با استفاده از روش فراترکیب با رویکرد هفت مرحله‌ای سندلوسکی و باروسو انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه تحقیقات و مطالعات فارسی (مقاله، پایان نامه، رساله) چاپ شده در حوزه آینده‌پژوهی در آموزش عالی در بین سال‌های 1380 تا 1400 است. در این راستا، کلیدواژه‌های مرتبط با هدف پژوهش مورد جست‌وجو قرار گرفت و مقالات و اسناد به‌دست آمده با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و با توجه به معیارهای پذیرش مورد بررسی قرار گرفتند که در نهایت 29 پژوهش که از معیارهای ورود به مطالعه برخوردار بودند با استفاده از روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس نتایج تحلیل داده‌ها برای جمع آوری داده‌ها 220 کد باز شناسایی شد که در 8 مضمون اصلی و 14 مضمون فرعی دسته‌بندی شدند که عبارتند از: آموزش (بازنگری برنامه درسی متناسب با نیازهای جامعه؛ به‌روز کردن و آینده‌محوری در برنامه‌درسی؛ روش‌های تدریس)، کارآفرینی (اقتصادی‌شدن آموزش عالی؛ دانشگاه کارآفرین)، بین‌المللی‌شدن (بین‌المللی‌سازی دانشگاه)، فنّاوری (دسترسی به پایگاه‌های اطلاعاتی؛ گسترش آموزش‌های آنلاین)، پژوهش (کاربردی و تجا‌ری‌شدن پژوهش؛ هدفمندی پژوهش)، منابع انسانی (توسعه فردی؛ توسعه مهارت‌های مدیریتی)، ساختاری (ساختار انعطاف‌پذیر) و سازگاری با محیط (دانشگاه سازگارشونده). یافته‌های این پژوهش بینش جدید و ارزشمندی در این زمینه با درک عمیق از ماهیت آن ارائه کرده است که می‌تواند در توسعه آینده‌پژوهی در نظام آموزش عالی کشور مؤثر واقع شود.
The present study aims to synthesize literature related to future research in the higher education system in order to identify the components of future research development in the higher education system. This research is applied in terms of purpose and has been done with a qualitative meta-combined method. The statistical population is all studies conducted in the period 1380-1400. In this regard, 51 researches in the field of the subject were evaluated and finally 29 articles were purposefully selected and by analyzing the content and composition of the relevant literature, a total of 220 codes, 14 concepts, 8 key categories were identified and analyzed during the search process and systematic combination of texts. The results of the analysis showed that the most important key components identified include: education, entrepreneurship, internationalization, technology, research, human resources, structural and environmental compatibility. This research is one of the first researches that comprehensively and extensively studies and analyzes the components of future research in the higher education system through the synthesis of studies and provides new, comprehensive, accurate and valuable insights in this field with a deep understanding of its nature. Has been shown to be effective in the future development of research in the country's higher education system.
ملخص الجهاز:
همچنين هماهنگ با جريان کلي تغييرات در جهان ، آينده پژوهي در آموزش عالي نيز به عنوان يکي از پيش نيازهاي اصلي سياست گذاري و برنامه ريزي بلندمدت نظام دانشگاهي ضروري شده است (مهرآور گيگلو، ١٤٠٠؛ ١٧).
با عنايت به نکات يادشده ، مسئله اصلي پژوهش حاضر اين است که نشان دهد با توجه به پژوهش هاي انجام شده در ادبيات و پيشينه نظري مربوط به موضوع پژوهش ، مهم ترين مولفه هاي توسعه آينده پژوهي در نظام آموزش عالي کشور کدامند؟ روش شناسي تحقيق اين پژوهش از لحاظ هدف کاربردي و از نظر ماهيت داده ها و سبک تحليل در گروه پژوهش هاي کيفي قرارگرفته است .
جدول شماره ٢: پژوهش هاي انجام شده در حوزه آينده پژوهي در آموزش عالي (رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) مرحله چهارم : استخراج نتايج : در فرايند فراترکيب ، به طور پيوسته مقالات منتخب و نهاييشده به منظور دستيابي به يافته هاي درون مطالعات ، چندين بار بازخواني شدند.
با عنايت به نکات ذکر شده ، پژوهش حاضر به منظور شناسايي مولفه هاي توسعه آينده پژوهي در نظام آموزش عالي کشور در قالب فراترکيب در حوزه پژوهش هاي کيفي انجام شده است .
يافته هاي پژوهش حاضر نشان ميدهد که مولفه هاي توسعه آينده پژوهي در نظام آموزش عالي کشور از هشت مولفه کليدي: آموزش ، کارآفريني، بين الملليشدن ، فناوري، پژوهش ، منابع انساني، ساختاري و سازگاري با محيط تشکيل شده است .
همچنين هماهنگ با جريان کلي تغييرات در جهان ، آينده پژوهي در آموزش عالي نيز به عنوان يکي از پيش نيازهاي اصلي سياست گذاري و برنامه ريزي بلندمدت نظام دانشگاهي ضروري شده است .
(
, 
, 
)
