تحلیل سطوح توسعه یافتگی سکونتگاه های روستایی با منشاء عشایر کوچنده(مطالعه موردی: شهرستان گرمی) مقالة

مقدمه:  تعادل بخشی به سطوح توسعه در نواحی روستایی کشور طی دهه های اخیر همواره مورد توجه بوده است. این نوع مطالعات در نواحی روستایی با پیشینه عشایری و سکونتگاه هایی که از اسکان کوچ نشینان شکل گرفته اند, از اهمیت بیشتری برخوردار است. برای رفع نابرابری ها بایستی اختلافات و نابرابری های موجود میان مناطق را شناخت و آنها را به لحاظ امکانات و ویژگی های اقتصادی و اجتماعی و طبیعی طبقه بندی نمود و برای هر منطقه برنامه متناسب با شرایط آن تنظیم و به اجرا درآورد.هدف پژوهش:  هدف تحقیق حاضر تعیین و بررسی سطح توسعه یافتگی روستاهای شهرستان گرمی می‌باشد.روش‌ شناسی تحقیق:  برای سنجش سطح توسعه یافتگی روستاها از شاخص های متعددی جهت استفاده می شود که با روش های شناخته شده ای امروزه موردارزیابی قرار می‌گیرند. روش موریس یکی از معتبرترین روش های تعیین توسعه یافتگی است که در برنامه عمران سازمان ملل آنرا برای درجه بندی نواحی از لحاظ توسعه یافتگی (کالبدی-انسانی) به کار برده است. در روش موریس, روستاها در قالب شاخص ها و معیارهای مختلف رده بندی میشوند. روش تحقیق مبتنی بر شناخت وضع موجود و تحلیل ساختارها و امکانات آن بوده که با شناخت و بررسی شرایط انسانی، اقتصادی ،کالبدی و فضایی، محیطی و طبیعی حاکم بر شهرستان مورد مطالعه قرار می گیرند.قلمروجغرافیایی پژوهش: قلمرو جغرافیایی پژوهش حاضر روستاهای شهرستان گرمی می‌باشد.یافته ‌ها و بحث: با توجه به نتایج تحقیق, سطوح توسعه یافتگی روستاها کاملا ناهمگون است. بطوریکه از میان 284روستای مورد مطالعه 3روستا درجه یک, 69روستا درجه دو 209 روستا درجه سه و 4 روستا در درجه چهارم از سطح توسعه یافتگی قرار دارند و همچنین میان تعداد جمعیت روستاها و سطح توسعه یافتگی ارتباط بسیار قوی وجود دارد.نتایج: تفاوت زیاد بین نواحی روستایی از لحاظ سطوح توسعه, نشانگر این است که امکانات و خدمات در بین نواحی روستایی عادلانه توزیع نشده است.

Introduction Balancing the levels of development in rural areas of the country has always been considered in recent decades. This type of study is more important in rural areas with nomadic backgrounds and settlements formed by nomadic settlements. In order to eliminate inequalities, it is necessary to recognize the existing differences and inequalities between regions and classify them in terms of economic, social and natural facilities and characteristics, and to formulate and implement a program for each region according to its conditions.Purpose of the research: The purpose of this study is to determine and evaluate the level of development of villages in Garmi County.Methodology To measure the level of development of villages, several indicators are used, which are evaluated by known methods today. The Morris method is one of the most valid methods for determining development, which has been used in the United Nations Development Program to grade areas in terms of development (physical-human). In Morris's method, villages are classified according to different indicators and criteria. The research method is based on recognizing the current situation and analyzing its structures and facilities, which are studied by recognizing and examining the human, economic, physical and spatial, environmental and natural conditions prevailing in the County.Geographical area of research The geographical area of the present study is the villages of Garmi city.Results and discussion According to the research results, the levels of rural development are quite heterogeneous. Out of 284 villages studied, 3 villages are first grade, 69 villages are second grade, 209 villages are third grade and 4 villages are in the fourth degree of development level and also there is a very strong relationship between the population of villages and the level of development.Conclusion The large differences between rural areas in terms of levels of development indicate that facilities and services are not fairly distributed among rural areas.