خلاصة:
ازدواج یکی از مهم‌ترین و پایدارترین روابط بین فردی است که در انتقال فرد به مرحلۀ بزرگسالی اهمیت بسیاری دارد. این مقاله به بررسی میزان پیشرسی ازدواج دختران در سال 1395 و تعیین‌کننده‌های آن در سطح شهرستان‌های کشور می‌پردازد. روش تحقیق، تحلیل ثانویۀ داده‌های سرشماری 1395 می‌باشد. نتایج بیانگر شیوع بالاتر پیشرسی ازدواج دختران در مناطق شمال شرقی و شمال غربی کشور است. نتایج تحلیل چندمتغیره نشان داد از میان عوامل موردِ بررسی، سطح تحصیلات (اثر منفی)، نسبت روستانشینی و مضیقۀ ازدواج مردان (اثر مثبت)، به‌ترتیب بیشترین تأثیر را بر پیشرسی ازدواج دختران ۱۰ تا ۱۴ سال دارد. در خصوص پیشرسی ازدواج دختران ۱۵ تا ۱۹ساله، اشتغال به تحصیل (اثر منفی) و مضیقۀ ازدواج مردان و نسبت روستانشینی (با اثر مثبت)، به‌ترتیب بیشترین اثرگذاری را داشته‌اند. ازاین‌رو، تحصیلات به‌عنوان یک عامل محافظت‌کننده در برابر پیشرسی ازدواج است؛ در مقابل، روستانشینی و مضیقۀ ازدواج مردان پیشران‌های مهم پیشرسی ازدواج محسوب می‌شود.
Marriage is one of the most essential and long-lasting interpersonal relationships that is truly important in the transition to adulthood. This study investigates the rate of girls' early marriage in 2016 and its indicators in the country's counties. The research method of the article is a secondary analysis of 2016 census data. The results designate a higher predominance of girls' early marriage in the northeastern and northwestern regions of the country. The outcomes of multivariate analysis showed that among the studied factors, the level of education (negative effect), the ratio of rurality and the social pressure to marry on men (positive effect), respectively, have the most significant influence on the early marriage of girls aged 10-14 years. Concerning the early marriage of 15-19-year-old girls, education (negative effect) and the social pressure to marry on men and rurality ratio (positive effect) had the most impact. Consequently, education is a protective factor against early marriage. In contrast, rurality and the social pressure to marry on men are major drivers of early marriage.
ملخص الجهاز:
ir نتايج تحليل چندمتغيره نشان داد از ميان عوامل مورد بررسي ، سطح تحصيلات (اثر منفي )، نسبت روستانشيني و مضيقۀ ازدواج مردان (اثر مثبت )، به ترتيب بيشترين تأثير را بر پيشرسي ازدواج دختران ١٠ تا ١٤ سال دارد.
بنابراين در اين مقاله سعي شده است ، ابتدا با استفاده از داده هاي سرشماري عمومي نفوس و مسکن در سال ١٣٩٥، وضعيت پيشرسي ازدواج دختران در شهرستان هاي کشور مورد بررسي قرار گيرد، سپس به آزمون برخي عوامل اثرگذار بر اين پديده پرداخته شود.
همچنين ، گسترش آموزش مدرن و همگاني شدن تحصيلات علمي در جامعه ، نه تنها به دليل ادامه تحصيل افراد در مقاطع آموزشي بالاتر به طور طبيعي موجب تعويق ازدواج مي شود، بلکه حضور در نهادهاي نوين آموزشي ، استقلال فکري و تغيير در ارزش ها و باورهاي جوانان را به دنبال دارد؛ به طور مثال ، انتظار افراد از روابط زناشويي ، نحوة انتخاب همسر و معيارهاي يک همسر مناسب را تحت تأثير قرار مي دهد که اين خود، انتخاب همسر را دشوار مي کند و فرايند ازدواج را به عقب مي اندازد (آقايي و طاهري ، ١٣٩٢؛ کاوه فيروز و کاظمي پور، ١٣٩٣).
Ethnicity and marriage patterns in Iran, Women's Research, 1, 25-47 [in Persian].
Young people's attitude towards the effect of economic, social and cultural factors effective in raising the age of marriage (case study: District 2 and 3, District 4, Tehran, 2013).
Investigating the effect of early marriage on the dropout of teenage women in Iran with a multi-level approach, the second conference of the Iranian Demographic Association, Iranian Sociological Association, Shiraz University [in Persian].
(
, 
, 
)
