پهپاد به عنوان ابزاری نوین در سیاست خارجی، مطالعه موردی سیاست پهپادی ترکیه (2017-2022) مقالة

امروزه با گسترش ابزاری تحت عنوان «پهپاد» و استفاده نظامی از آن، این فن‌آوری جدید به شکلی از قدرت ملی بدیل گشته است و به‌عنوان عنصری تأثیرگذار در منازعات و تعاملات بین‌المللی، ایفای نقش می‌کند. پهپادها به‌عنوان سلاحی نوین، توانایی آن را دارند تا به‌صورت از راه دور، در مدت‌زمان بالا و با انعطاف عملیاتی گسترده به مأموریت بپردازد و هزینه‌ای کمتری نسبت به جایگزین‌های عملیاتی دیگر دارند، لذا دسترسی به ابزاری جدید توسط دولت‌ها، می‌تواند به‌عنوان اهرمی در سیاست خارجی برای انتفاع ملی آن‌ها بدیل شود. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان از ابزارهای نوین حوزه نظامی به‌صورت عام و پهپاد به‌صورت خاص را در سیاست خارجی به ‌کار گرفت، با استفاده از چارچوب نظری واقع‌گرایی نوکلاسیک به آزمایش این فرضیه می‌پردازد که «پهپادها و ابزارهای نوین نظامی با ایجاد ظرفیت جدید در سه حوزه قدرت نرم، مبادلات اقتصادی و سیاسی به شکل تأثیر بر موازنه قدرت می‌تواند موجب پیگیری منافع کشورها شود» که در این راستا به مطالعه موردی سیاست پهپادی ترکیه از سال 2017  تا سال 2022 می‌پردازد.