خلاصة:
پژوهش حاضر عملکرد چندین عامل اصلی توضیحدهنده ریسک غیرسیستماتیک که تاکنون در ادبیات مالی مورد استفاده قرارگرفتهاند، یعنی اندازه شرکت، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار، گردش سهام، اهرم بازاری، سود هر سهم و مالکیت نهادی را در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1388 تا 1394 مورد بررسی قرار داده است. بدینصورت که برای تجزیه وتحلیل رابطه میان این ویژگیها و ریسک غیرسیستماتیک در مقاطع اوراق بهادار از رگرسیون فاما-مکبث (1973) و برای بررسی این رابطه برای هر ورقه بهادار از رگرسیون سری زمانی استفادهشده است. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل رابطه مقطعی نشان میدهد که تنها ویژگیهای اندازه و گردش سهام در تجزیه وتحلیل سرمایهگذاری بهعنوان شاخصهایی از ریسک غیرسیستماتیک نسبی برای تمام اوراق بهادار مفید میباشند. از سوی دیگر، در تحلیل تک ورقههای بهادار، شواهد حاکی از آن است که نسبت اوراق بهادار با رابطه معنیدار میان هر یک از ویژگیهای در نظر گرفتهشده و ریسک غیرسیستماتیک، بسیار ناچیز است. بنابراین، اغلب ویژگیهای در نظر گرفتهشده، پیشبینیکنندههای ضعیفی برای تغییرات آتی ریسک غیرسیستماتیک هر ورقهبهادار مشخص میباشند.
In this paper, the ability of a number of main explanatory factors of the idiosyncratic risk utilized in the recent literature, including size, book-to-market, turnover, market leverage, earnings per share and institutional ownership in Tehran Stock Exchange during the period 2009–2016 have been investigated. So, to analyse the relationship between characteristics and idiosyncratic risk in a cross-section of securities Fama-MacBeth regression (1973) and for individual securities, Time-Series regression were used. The results of cross-sectional analysis, it is suggested that only firm size and share turnover are useful in investment analysis as indicators of the relative idiosyncratic risk across all securities. On the other hand, in the analysis of the individual securities, the results show that the proportion of securities with a significant relationship between a given characteristic and idiosyncratic risk, is very small. Therefore, a great number of considered characteristics are poor predictors of the future idiosyncratic risk changes in a given security.
ملخص الجهاز:
اثر ویژگی های خاص شرکت بر ریسک غیرسیستماتیک اوراق بهادار: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران 1 معین نیکوسخن 2 اسماعیل فدایینژاد چکیده پژوهش حاضر عملکرد چندین عامل اصلی توضیح دهنده ریسک غیرسیستماتیک که تاکنون در ادبیات مالی مورد استفاده قرارگرفته اند، یعنی اندازه شرکت ، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار، گردش سهام ، اهرم بازاری ، سود هر سهم و مالکیت نهادی را در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ١٣٨٨ تا ١٣٩٤ مورد بررسی قرار داده است .
نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل رابطه مقطعی نشان می دهد که تنها ویژگی های اندازه و گردش سهام در تجزیه وتحلیل سرمایه گذاری به عنوان شاخص هایی از ریسک غیرسیستماتیک نسبی برای تمام اوراق بهادار مفید میباشند.
بدین منظور، پژوهش حاضر برمبنای تحقیقات پیشین عملکرد چندین عامل اصلی توضیح دهنده ریسک غیرسیستماتیک یعنی اندازه شرکت ، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار، گردش سهام ، اهرم بازاری ، سود هر سهم و مالکیت نهادی را در تجزیه وتحلیل سرمایه گذاری به عنوان شاخص هایی از ریسک غیرسیستماتیک نسبی برای تمام اوراق بهادار و به عنوان پیش بینی کننده های ریسک آتی هر ورقه بهادار در بورس اوراق بهادار تهران موردبررسی قرار میدهد.
جدول (٥) : نسبت اوراق بهادار با رابطه معنیداری میان ریسک غیرسیستماتیک و هر یک از ویژگیها (به تصویر صفحه رجوع شود) همچنین جهت آزمون قوت نتایج این بخش ، کلیه محاسبات جدول ٤ با استفاده از معیارهای ریسک غیرسیستماتیک مبتنی بر مدل چهار عاملی کارهارت (١٩٩٧) و مدل گارچ نمایی با چهار عامل کارهارت (١٩٩٧) و همچنین ویژگی های خاص شرکت با دو وقفه تأخیری صورت گرفته است .