در جا زدن در داخل گود مقدمة ومراجعة

"درجا زدن در داخل گود جواد طوسی بلوف نمونهء خوبی برای اثبات بلاتکلیفی و سردرگمی ساموئل خاچیکیان در این دوره از فیلمسازیش است. اشکال کار اینجاست که این نوع نگاه‌ اجتماعی مثل همان نگاه عرفانی فیلم چاووش، جزء دغدغه‌های ذهنی فیلمساز قدیمی ما نیست‌ و کاملا جدا از دنیای واقعی‌اش است. فیلم،با همان مشخصه‌های اصلی سینمای‌ خاچیکیان شروع می‌شود:تاریکی شب، نورپردازی تند و پرکنتراست و قتل مرموز یک‌ کلکسیونر ایرانی در این فضا. این‌ در حالی است که خواهر رسول زنده مانده ولی‌ معلوم نیست که بعدا تکلیف گشادی دریچهء میترال قلبش و سرفه و تنگی نفسش چه‌ می‌شود؟ظاهرا آن چک‌وچانه زدن رسول و خواهرش در اینجا و انجا و خانه و قبرستان و فریاد تبعیض و عدالتخواهی اجتماعی و سردادن،برای جناب ساموئل یک شوخی و زنگ تفریح بوده تا کمی فیلم آخرش حال‌و هوای زمانه را داشته باشد و تنها در حد نمایش‌ تاکسیهای جدید پژویی و یونیفورمهای نیروهای‌ انتظامی،به ثبت تاریخی یک دوران نپردازد."