بگذار صدها گل بشکفد (شکل، سبک و زیبایی شناسی فیلم) مقالة

"باز تولید کم‌وبیش وفادارانهء دیداری-شنیداری واقعیت را می‌توان طیفی در نظر گرفت که یک حد نهایی آن یک زوج فیلم رنگی«استریو بوسکوپیک»با صدای چند بانده است‌ که از حادثه‌ای واقعی برداشت شده باشد و روی پردهء نیم‌کره‌ای تابانده‌ شود و کل زاویهء دید انسان را پوشش دهد(این کار از نظر فنی امکان‌پذیر است. ) قد و اهمیت این‌رویکرد به فیلم دارد شناخته می‌شود،اما هنوز فراتر از گفتن این امر نرفته که هاوارد هاکس دوربین را همسطح چشم قرار می‌دهد و در صورت امکان آن را حرکت نمی‌دهد. متاسفانه برخی از تلاشهایی که اخیرا برای تحلیل فیلم انجام شده، اصطلاحات من درآوردی خاصی را وارد این حیطه کرده است و شرایط تحمیل‌شده به کارگردان را در نظر نمی‌گیرد و رابطهء بین رویکرد یک‌ کارگردان خاص و روشی که عمدتا بر دورهء مورد بحث حاکم است را نادیده می‌انگارد. به همین دلیل تعیین معیار مطلق‌تر بر ایمان‌ غیر ممکن است اصالت رابطه‌ای تنگاتنگ با میزان بیان عقاید و احساسات فردی فیلمساز که در فیلم متجلی می‌شود دارد."