ملخص الجهاز:
"شرط اصلی یک چنین حضور دایمی،اغلب فشاری وسواسآور است،چنانچه ژان کورتلن دربارهء فرانژو اظهار میدارد:«یک چیز است که آدم را در مورد این مرد به حیرت میاندازد،و آن اینکه هر وقت چند ساعتی را با او میگذرانی، حال چه شب باشد و چه روز،او مدام صحبت را به فیلمهایش میکشاند،و دوست دارد کوچکترین جزئیات را به خاطر آورد، او هنوز از صحنهیی که مثلا پنج یا شش سال پیش فیلمبرداری شده،با شگفتی حرف میزند،و لذتها و مشکلاتی را که ضمن فیلمبرداری با آن مواجه بوده،به خاطر میآورد،و از فلان و بهمان صحنه که به نظرش بسیار زیبا از آب درآمده،حرف میزند.
سبک فرانژو یک شیوه دیدن است،نه راهی برای غلو کردن یا قبولاندن آنچه میگوید ممکن است عین حقیقت باشد،اما نکتهیی را ناگفته گذاشته،تا بگوید که از طریق باریکبینی و دقت به استعداد هنری دستیافته و قادر است محل فیلمبرداری را تغییر دهد و به آن بیانی شدید که معمولا خاص استودیوهای بزرگ است،ببخشد(چنانچه کار نه به ساختن یک دستگاه متروی کامل برای فیلم دروازههای شب13اصرار داشت،تا بتواند تمام شعاعهای نور و تمام ذرههای گردوغبار در فضا را تحت نظر داشته باشد.
با اینکه مکتب مستندسازی انگلستان بهطور یقین شایستگیهای خود را دارد،اما در یک مورد جای بحث میماند،و آن اینکه مستندسازی انگلستان(به غیر از چند استثناء)بهطور کلی برای تجربههای بشری،نهایتا احساساتی ناقص و اولیه دارد(مثلا برابر هم نهادن دودکشهای روشن از فروغ آفتاب با کارگردان خوشحال)و عواطف آن نسبت به جریانات اجتماعی روز،با نوعی رمانتیسم اداره سالار خفه میشود و به موضوعاتی چون طرز کار ادارهء مرکزی پست یا هیأت بازرگانی امپراطوری انگلستان و ساختن فیلمهای فرمایشی از این قبیل میپردازد."