خلاصة:
ازدواج زن باردار فاقد شوهر تا زمان وضع حمل جایز نیست؛ مگر با شوهر سابق و اگر زن باردار با علم به حرمت، ازدواج کند، آن مرد بر او حرام ابدی میگردد. با این وجود در حال حاضر زن باردار بدون شوهر که از راه نامشروع باردار شده، در زمان بارداری با زانی یا غیرزانی ازدواج میکند، حتی گاهی زوج بعد از ازدواج میفهمد که آن زن از شخص دیگری باردار است که حکم آن چندان روشن نیست؛ لذا سؤال تحقیق آن است که از منظر فقه مذاهب اسلامی ازدواج زن باردار بدون شوهر از رابطه نامشروع در زمان بارداری چه حکمی دارد؟ در جواز یا عدم جواز ازدواج زانیه باردار بین مذاهب اختلاف وجود دارد؛ بنابر نظر مذهب مالکیه، حنابله، اباضیه و برخی از امامیه ازدواج با زانیه جایز نیست و باید تا زمان وضع حمل صبر کند. از نظر مشهور امامیه و شافعیه ازدواج با زانیه جایز بوده و همبستری با وی نیز جایز است، اما از نظر احناف و زیدیه ازدواج با زانیه صحیح است و اما همبستری جایز نیست و بعد از وضع حمل میتوان با وی همبستر شد. این پژوهش که به روش توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است، نشانگر آن است که دیدگاه قائلین به عدم جواز ازدواج با زانیه در زمان بارداری ترجیح دارد؛ زیرا عمده دلیل قائلین به جواز نصوص عامی بوده است که البته، بر اساس جمع بین ادله، روایاتی که بر عدم جواز ازدواج زانیه دلالت دارند از قوت بیشتری برخوردار بوده و روایات جواز تخصیص میخورند.
It is not permissible for an unmarried pregnant woman to get married until she gives birth, unless he marries his ex-husband, and if the pregnant woman marries while knowing this deed as haram (forbidden), that man will be forbidden to her forever. However, at present, an unmarried pregnant woman who has been pregnant illegally marries an adulterer or non-adulterer during pregnancy, and sometimes the husband even finds out after the marriage that the woman is pregnant by someone else, and its ruling is not very clear. Therefore, the research question is that “From the point of view of jurisprudence of Islamic Denominations, what is the ruling on the marriage of an unmarried pregnant woman as the result of illegal relationship during pregnancy?” There are different viewpoints between denominations whether the marriage of a pregnant adulteress is permissible or not; According to the denominations of Maliki, Hanbali and Abadhi, and some Imami jurists, marrying the adulteress is not permissible and she must wait until she gives birth. According to the most of Imami and Shafi‘i jurists, getting married to an adulteress is permissible and intercourse with her is also permissible. However, according to the Hanafis and Zaydis, marriage to an adulteress is valid, but intercourse is not permissible, and one can have intercourse with her after giving birth. This descriptive-analytical study shows that jurists prefer not to permit that adulteress to marry during her pregnancy, since the main reason for those who believe in its permission, is the common texts, however, based on the combination of the evidences, the narratives that refer to adulteress marriage as impermissible are more reliable and the narratives referring to impressibility are specific narratives.
ملخص الجهاز:
با اين وجود در حال حاضر زن باردار بدون شوهر که از راه نامشروع باردار شده ، در زمان بارداري با زاني يا غيرزاني ازدواج ميکند، حتي گاهي زوج بعد از ازدواج ميفهمد که آن زن از شخص ديگري باردار است که حکم آن چندان روشن نيست ؛ لذا سؤال تحقيق آن است که از منظر فقه مذاهب اسلامي ازدواج زن باردار بدون شوهر از رابطه نامشروع در زمان بارداري چه حکمي دارد؟ در جواز يا عدم جواز ازدواج زانيه باردار بين مذاهب اختلاف وجود دارد؛ بنابر نظر مذهب مالکيه ، حنابله ، اباضيه و برخي از اماميه ازدواج با زانيه جايز نيست و بايد تا زمان وضع حمل صبر کند.
تقرير نظريه از منظر فقهاي مالکيه ، حنبليه و اباضيه و برخي از احناف (ابويوسف و زفر) ازدواج با زن باردار از راه زنا جايز نيست و بعد از وضع حمل ميتوان با وي ازدواج کرد و فرقي نميکند که آن مرد، خود زاني باشد يا غيرزاني (اهدل ، ١٤٠٣ق ، ٢٥٥؛ ابن قدامه ، ١٤٠٥ق ، ٥١٥/٧).
نحوه استدلال : پيامبرص از همبستري با زن باردار تا زمان وضع حمل و زن غيرحامل تا هنگام حيض نهي نموده است که اين حکم شامل زانيه و غيرزانيه نيز ميشود؛ زيرا «لاتوطأ حامل » نکره در سياق نهي است که دلالت بر عموم و شمول دارد (ابن نجار فتوحي، ١٤١٨ق ، ١٣٦/٣؛ دبوسي، ١٤٢١ق ، ٢٧٢) و لذا شامل هر زن بارداري ميشود، چه از راه ازدواج باردار شده باشد يا زنا (ابن قدامه ، ١٤٠٥ق ، ٥١٥/٧).