خلاصة:
صنعت گردشگری امروزه یکی از مهمترین راههای جذب منابع ارزی در دنیا محسوب میشود. ایران نیز، کشوری با جاذبههای دیدنی فراوان برای گردشگران خارجی است و این مسئله میتواند سالانه گردشگران زیادی را به داخل کشور جذب نماید که از این طریق، این صنعت تاثیر مثبتی بر رشد اقتصادی و توزیع درآمد خواهد داشت. با توجه به اهمیت این موضوع، در تحقیق حاضر تلاش بر آن بوده است که رابطه گردشگری و توزیع درآمد بر اساس دادههای سری زمانی (1393-1355) با استفاده از مدل خودرگرسیونی با وقفههای توزیعی (ARDL) بررسی شود. نتایج حاکی از آن است که، در کوتاه مدت ورود گردشگران خارجی تاثیر منفی و معناداری بر ضریب جینی دارد. به عبارت دیگر ورود گردشگران خارجی باعث میشود که نابرابری درآمد کاهش یابد. هم چنین در بلندمدت ضریب ورود گردشگران خارجی با ضریب 01/0-، منجر به کاهش ضریب جینی شده است که باعث کاهش نابرابری میگردد. با توجه به نتایج مشخص است که چه در کوتاه مدت و چه در بلندمدت صنعت گردشگری باعث کاهش نابرابری در ایران شده است.
Iran is a country with several tourist places for the foreign tourists. This issue can attract
many tourists as well as it positively can affect the economic growth and income
distribution. Therefore, based on the importance of this point, the present paper tries to
study the tourism relationship and income distribution based on the time series data
(1976-2014) using ARDL model. The results showed that over a short time, arrival of
the foreign tourists is along with the negative and significant effects on the Gini
coefficient. In other words, the arrival of foreign tourists decreased the income
inequality. Also, during the long term, the coefficient of foreign tourists with -0.01
coefficient decreased Gini coefficient. As a result, this index decreased the inequality
during the long term. Based on the results, it is clear that tourism industry decreased the
inequality in Iran whether it happens during long term or short term.
ملخص الجهاز:
آگاهي جوامع از اين موضوع که گردشگري باعث ايجاد منبع درآمدي ارزي بسيار مناسب و قابل ملاحظه در اقتصاد يک کشور ميشود، هم چنين سبب رونق صنايع داخلي، گسترش همکاريهاي بين المللي و مهم تر از همه ، ارتقاي سطح زندگي و معيشتي مردم و بسياري ديگر از عوامل پيش برنده ي اقتصادي ميشود، موجب شده است که گردشگري مفهومي بسيار گسترده در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي پيدا کند و به عنوان يک صنعت تلقي شود، هم چنين به عنوان يکي از مهم ترين نيروهاي محرک توسعه ي اقتصادي، جايگاه مهمي در سياست گذاري دولت ها پيدا کند(شريفي رناني و همکاران ، ١٣٨٩: ١٠).
درحقيقت هدف اين است که دريابيم آيا بخش گردشگري، نابرابري درآمد ناخالص در ايران را کاهش ميدهد يا خير؟ در تحقيق حاضر تلاش ميشود پس از مرور مباحث نظري و تجربي موجود، رابطه گردشگري و توزيع درآمد بر اساس داده هاي سري زماني(١٣٩٣-١٣٥٥) با استفاده از مدل خودرگرسيوني با وقفه هاي توزيعي(ARDL) بررسي شود.
آن ها با استفاده از داده هاي تلفيقي کشورهاي منتخب طي دوره زماني ١٩٩٧-٢٠٠٩ رابطه فوق را ارزيابي کرده و نتيجه 1- Gatti, Petra 2- TohidyArdahaey 3- Suraj 4- Cross- Section 5- Panel Data Model 6- Rosentraub گرفته اند که درآمدهاي ناشي از گردشگري تأثير مثبت و معناداري بر نابرابري درآمد اين مجموعه کشورها داشته است .