خلاصة:
این پژوهش با هدف بررسی رابطه طلاق عاطفی و کیفیت استفاده از فضای مجازی با نقش واسطهای رضایت زناشویی اجرا شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. برای این منظور، صد و چهل و چهار نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها به سه پرسشنامه رضایت زناشویی جدیری، طلاق عاطفی عبدی، فضای مجازی تقییان و صفورایی پاسخ دادند. دادهها به روش چهارمرحلهای بارون و کنی با استفاده از رگرسیون خطی انجام شد. یافتههای تحقیق نشان داد که: الف) بین متغیر پیشبین (استفاده نامناسب از فضای مجازی) و متغیر ملاک (طلاق عاطفی) رابطه مثبت معنیداری وجود دارد؛ ب) بین متغیر میانجی (رضایت زناشویی) و متغیر پیشبین (استفاده نامناسب از فضای مجازی) رابطه منفی و معنیداری وجود دارد؛ ج) بین متغیر ملاک (طلاق عاطفی) و متغیر میانجی (رضایت زناشویی) رابطه منفی معنیداری وجود دارد؛ د) با در نظر گرفتن متغیر رضایت زناشویی بهعنوان متغیر میانجی در رابطه بین متغیرهای استفاده نامناسب از فضای مجازی و طلاق عاطفی، معنیداری ارتباط بین استفاده نامناسب از فضای مجازی و طلاق عاطفی از بین رفته است. بنابراین میتوان گفت که متغیر رضایت زناشویی توانسته است بهصورت کامل در رابطه بین دو متغیر استفاده نامناسب از فضای مجازی و طلاق عاطفی بهعنوان متغیر میانجی، نقش داشته باشد.